شبیه سازی طرح های بهینه اصلاح نژادی هسته باز به منظور بهبود صفات رشد و ترکیب لاشه بره های لری بختیاری

هدف از پژوهش حاضر شبیه سازی قطعی و بهینه سازی سه طرح اصلاح نژادی هسته باز با تعداد ثابت 500 راس میش در هسته و با استراتژی های آمیزشی متفاوت به منظور بهبود صفات رشد و ترکیب لاشه در بره های لری بختیاری در نظر گرفته شده بود. این طرح ها عبارت بودند از: طرح 1 با جفت گیری طبیعی و نرخ آمیزشی (M) 50 میش به ازاء هر قوچ در هسته و گله های عضو (پایه)، طرح دو با تلقیح مصنوعی در هسته (250=M) و جفت گیری طبیعی درپایه (50=M) و طرح سه با تلقیح مصنوعی در هسته (250=M) و پایه (500=M). یک شاخص انتخاب اقتصادی با صحت 42/0 برای پایه و یک شاخص با صحت 67/0 برای هسته منظور شد. مزیت هسته ی باز نسبت به هسته ی بسته با اندازه نسبی هسته و تاخیر ژنتیکی پولی متفاوت اما بهینه برای طرح های 1، 2 و 3، به ترتیب 5/7، 7/5 و 8 درصد دیده شد. با یکسان سازی تاخیر ژنتیکی پولی برای دو طرح دو و سه (حالت تحت بهینه) که برابر تاخیر طرح 1 بهینه بود، اندازه جمعیت پایه آن ها به ترتیب 035/1 و 1/3 برابر اندازه پایه طرح 1 بهینه و پیشرفت ژنتیکی پولی آن ها به ترتیب 9/18 و 1/21 درصد بیشتر از پیشرفت ژنتیکی پولی طرح اخیر شد. در وضعیت تحت بهینه فوق، اندازه جمعیت گله های عضو پایه طرح سه در مقایسه با طرح 2 سه برابر شده و پیشرفت ژنتیکی پولی آن 91/1 درصد افزایش یافت. با تغییر از سیستم سنتی با انتخاب بر اساس وزن 6 ماهگی به طرح های 1، 2 و 3 با تاخیر ژنتیکی پولی یکسان، پیشرفت ژنتیکی پولی به ترتیب 3/84، 12/119 و 3/123 درصد افزایش یافت. به هر حال، به علت مشابه بودن پیشرفت ژنتیکی پولی طرح های دو و سه در تاخیر ژنتیکی پولی یکسان و بالاتر بودن قابلیت اجرائی طرح دو، اجرای این طرح برای تسهیل راه اندازی و ترویج سیستم اصلاح نژادی هسته باز پیشنهاد می شود.