تحلیلی جامعه شناختی از میزان آگاهی شهروندی شهروندان نسبت به امور شهری

توجه ی کالبدی و سخت افزاری به شهر، مدیریت شهری را گرفتار فرسایش سخت و شکننده می نماید؛ بهتر آن است اهتمام دست اندرکاران جهت برون رفتن از انواع معضلات در حوزه ی مدیریت و توسعه ی شهری به ریشه یابی باشد که زمینه را برای حل و فصل عمیق سبب گردد، که در این میان به نظر می رسد عمیق ترین و کاراترین راه حل، آگاه سازی و ارتقای سطح دانش شهروندی شهروندان است؛ چون مدیران شهری را در هدف گذاری، برنامه ریزی و اجرای مناسب اقدامات، برای رسیدن به شهری پایدار کمک می نماید. تحقیق حاضر با تکیه بر نظریه های شهروندی (برایان. اس. ترنر و یورگن هابرماس) و به روش پیمایش انجام گرفته است؛ به این ترتیب که پس از تقسیم شهر ساری به مناطق 3 گانه، با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای و تصادفی، تعداد 437 نفر به عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. جمعیت تحقیق کلیه ی شهروندان شهر ساری با ضابطه ی سنی 18 سال و بالاتر می باشد. نتایج حاصل از تحقیق، حاکی از متوسط بودن میزان آگاهی شهروندی شهروندان نسبت به امور شهری است که سهم آگاهی مردان بیشتر از زنان می باشد. متغیر رسانه های جمعی و مشارکت در نهادهای مدنی معنادار بوده و رسانه های جمعی، مهم ترین تبیین کننده ی آگاهی شهروندی نسبت به امور شهری می باشد. متغیرهای زمینه ای (گروه های سنی، سمت در خانوار، وضعیت تاهل، وضعیت فعالیت) معنادار می باشند و تطابق یافته های این متغیرها دلالت بر ضعف آگاهی در میان جوانان است.