تحلیل فضایی منطقه کلانشهری تبریز با رویکرد زیست پذیری

زیست پذیری یکی از بزرگ ترین ایده های برنامه ریزی شهری دوران معاصر است و ایجاد زیست پذیری در میان شهرهای جهان سوم مساله نگران کننده ای است. در این میان مسائل مرتبط با زیست پذیری در کشورهای جنوب به دلیل نرخ رشد شتابان جمعیت در مناطق کلان شهری به صورت حادتری بروز نموده است؛ بنابراین نوشتار حاضر در پی آن است که با هدف شناخت پایه ای از وضعیت حاکم بر زیست پذیری منطقه کلان شهری تبریز بپردازد. برای دستیابی به این هدف، با بهره گیری از روش کتابخانه ای-پیمایشی و ابزار پرسشنامه محقق ساخته؛ 384 نفر از شهروندان ساکن منطقه کلان شهری تبریز به روش نمونه گیری احتمالی (به روش تصادفی ساده) مورد ارزیابی قرار گرفته و اطلاعات گردآوری شده با استفاده از تحلیل های آزمون T تک نمونه ای؛ آزمون تحلیل واریانس (ANOVA)؛ و تحلیل مسیر در محیط نرم افزار spssمورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته اند. نتایج به دست آمده نشان داد که زیست پذیری منطقه کلان شهری تبریز با میانگین 86/2 و آماره t 75/4 در حد متوسط قرار داشته و با توجه به مطلوبیت عددی آزمون (3)، می توان گفت آماره T تمامی ابعاد زیست پذیری منطقه کلان شهری تبریز قابل قبول می باشد. همچنین نتایج نشان داد در تمامی نقاط این محدوده؛ شرایط زیست پذیری یکسان نیست و بین منطقه کلان شهری تبریز مورد مطالعه از نظر تفاوت شاخص زیست پذیری تفاوت معناداری دیده می شود. در این میان، شاخص اقتصادی با مقدار F، 205/47 بیش ترین مقدار اختلاف و تفاوت را دارد و می توان گفت که در شاخص اقتصادی، اختلاف زیست پذیری در منطقه کلان شهری تبریز بیش تر از سایر شاخصه ها است.