کاربرد مدل آنتروپی شانون در پهنه بندی توسعه یافتگی شهرستان های استان یزد از دیدگاه بیابانزدایی

یکی از اهداف مهم انجام طرح های بیابان زدایی کاهش محرومیت (توسعه نیافتگی) و رفع تبعیض (نابرابری) بین مناطق مختلف بوده است. شناخت و تجزیه و تحلیل وضع موجود نواحی مختلف از دیدگاه بیابان زدایی نخستین گام در فرآیند توسعه پایدار منطقه ای و شناخت کمبودها و تنگناها می باشد. ضعف روش های اندازه گیری سنتی عملکرد، نیاز به ارائه روش های نوین و کمی را ایجاب می کند. بنابراین در این پژوهش سوال اصلی تحقیق این است که آیا فعالیت های انجام شده در سطح شهرستان های استان با توجه به وسعت اراضی بیابانی و منابع تحت تاثیر، مناسب بوده است؟ و همچنین آیا مدل آنتروپی در برآورد این پهنه بندی کارایی لازم را دارد؟ شاخص ها و متغیرهای توسعه فرآیند بیابان زدایی می توانند به خوبی وضع نواحی را نشان دهند که با توجه به آن می توان سیاست های بودجه بندی، نیروی انسانی و غیره را تعیین نمود. بنابراین اطلاعات اولیه در زمینه فعالیت های بیابان زدایی از مرکز ملی بیابان زدایی استان یزد به تفکیک شهرستان گردآوری و از روش آنتروپی شانون به منظور بررسی و رتبه بندی ساختار وضع موجود بیابان زدایی استفاده شد. این مدل با ساختار سلسله مراتبی به ارزیابی توسعه شهرستان ها از نظر توسعه شاخص های بیابان زدایی می پردازد و در انتها نتایج را به صورت نقشه های ارزیابی ارائه می دهد. نتایج حاصله نشان داد که شهرستان های یزد، تفت و مهریز به طور مشترک با درجه توسعه یافتگی 873/0- از نظر مجموع شاخص های بیابان زدایی در وضعیت نامناسبی می باشند و شهرستان های بافق، اردکان، صدوق و طبس به ترتیب با درجه توسعه یافتگی، 768/0 ، 596/0، 539/0و 479/0 از وضعیت مناسبی برخوردارند.