اثر هشت هفته تمرین استقامتی و مهار کننده نیتریک اکساید بر آپلین بافت عضله قلبی و گلوکز در رت های نر سالمند

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین استقامتی و مهار کننده نیتریک اکساید بر آپلین بافت عضله قلبی و گلوکز در رت های نر سالمند بود.
به همین منظور 24 سر موش صحرایی نر با نژاد ویستار 20 ماهه از انستیتو رازی خریداری و به مرکز تحقیقات منتقل شدند که به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین، مهارکننده و تمرین- مهارکننده تقسیم شدند. دوره تمرینی به مدت 8 هفته اجرا شد که هر هفته 5 روز و شدت تمرین 75-80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. تمامی موش ها 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و بعد از 24 ساعت ناشتایی کشته و نمونه های بافت قلب جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی در سطح معناداری p<0/05 انجام شد.

نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد بین اپلین بافت عضله قلبی گروه ها اختلاف معنی داری وجود دارد (p<0/05). با وجود این، نتایج نشان داد بین سطوح گلوکز گروه ها اختلاف معنی داری وجود ندارد(P>0/05).
این احتمال وجود دارد که ترکیبی از تمرین استقامتی و مهار کننده نیتریک اکساید، سطوح آپلین بافت عضله قلبی را تغییر دهد.