برخورد ایدئولوژیک در قطع رسانه های مقاومت

هر یک از رسانه های محور مقاومت با هدف مشخصی تاسیس و راه اندازی شدند و بلافاصله پس از کسب موفقیت در حوزه فعالیت و ماموریت خود، از سوی مخالفان و دشمنان این محور با چالش مواجه گشتند. قطع این رسانه ها زمانی صورت گرفت که هر یک از آنها در عرصه ای به اطلاع رسانی و شفاف سازی مشغول بودند که با منافع و سیاست های غرب و در راس آن امریکا، رژیم صهیونیستی و عربستان در تضاد قرار داشت.
از طرف دیگر، اگر رسانه های مقاومت را بازوی تبلیغاتی انقلاب اسلامی در ابعاد برون مرزی بدانیم، در این صورت می توانیم چرایی واکنش مخالفان انقلاب از جمله تلاش آنها برای مقابله با پخش شبکه های مقاومت را نیز تحلیل کنیم. چنین برخوردی، عمق و گستره دل نگرانی این محافل را از موقعیت جدیدی که جمهوری اسلامی ایران در پرتو تحولات جدید کسب کرده، نشان می دهد و در عین حال روشن می سازد که این تحرکات در بعد کلان از ترس الگوسازی و نهادینه سازی مجدد گفتمان انقلاب اسلامی ناشی می شود. این برخورد این نکته را نیز آشکار می کند که نگرانی مخالفان و دشمنان انقلاب اسلامی پیش از اینکه از قدرت سخت آن نشات گرفته باشد، از قدرت نرم آن ناشی می شود، زیرا ممکن است آنها بتوانند با تجهیز کشورهایی مانند عربستان در عرصه قدرت سخت به تقابل دست بزنند؛ ولی به هیچ وجه نمی توانند مولفه های قدرت نرم از جمله جذابیت را در وهابیت عربستانی، ناسیونالیسم فرهنگی و راهبرد شبه مدرنیسم جهان عرب ایجاد کنند. در این میان، آنچه مستمسک گفتمان خصم انقلاب اسلامی برای قطع صدای رسانه های مقاومت قرار گرفته، موضوعاتی مانند اشاعه نفرت، تروریسم، ارزش های ملی، منازعات فرقه ای و تحریم های بین المللی بوده است.