بررسی رابطه بین سکوت سازمانی و تعهد سازمانی، با نقش میانجی رهبری اخلاقی در ناجا

سکوت سازمانی، خودداری از هر نوع بیان واقعی در مورد رفتار افراد در سازمان و پدیده ای زیان آور است که می تواند تمام تلاش های سازمانی را هدر دهد. پژوهش حاضر، به بررسی رابطه بین سکوت سازمانی و تعهد سازمانی از طریق رهبری اخلاقی پرداخته است.
روش شناسی: برای سنجش متغیرها، از پرسشنامه 60 سوالی که مشتمل بر سکوت سازمانی (11 گویه)، آوای سازمانی (12) گویه، تعهد سازمانی (24) گویه و رهبری اخلاقی (13) گویه استفاده شد. پرسشنامه ها به صورت تصادفی و از طریق سیستم خودکارسازی اداری، در دسترس مدیران و کارکنان رده های ستادی و استانی معاونت طرح و برنامه وبودجه ناجا که به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند، قرار گرفت و تعداد 203 پرسشنامه تکمیل شده به محقق برگردانده شد. برای تحلیل داده ها در قالب تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر، از نرم افزار لیزرل استفاده شد.
یافته ها و یافته ها نشان داد که سکوت سازمانی با رهبری اخلاقی، رابطه معکوس و رهبری اخلاقی با تعهد سازمانی کارکنان ناجا، رابطه معناداری دارد. همچنین نقش میانجی گری رهبری اخلاقی، بین سکوت سازمانی و تعهد سازمانی مورد تایید قرار گرفت. این یافته ها بدان معنی است که تاکید بر رهبری اخلاقی و رعایت آن در معاونت طرح و برنامه وبودجه ناجا، می تواند از کارکردی مثبت برخوردار باشد؛ به نحوی که به طور معناداری رابطه سکوت سازمانی و تعهد سازمانی را تحت تاثیر قرار دهد. از سویی، رابطه معنادار رهبری اخلاقی با آوای کارکنان و نقش میانجی رهبری اخلاقی بین آوای کارکنان و تعهد سازمانی، تایید نشد.