ارزیابی میزان آسیب پذیری معابر شهری و شبکه های ارتباطی منطقه ده شهرداری تهران بر اساس اصول پدافند غیر عامل و با استفاده از روش کارور

راه های ارتباطی یکی از مهمترین عناصر در افزایش یا کاهش آسیب پذیری یک شهر است تعدد مسیرهای دسترسی شهر بر کاهش میزان آسیب پذیری و کاهش تلفات تاثیر به سزایی خواهد داشت این پژوهش بر آن است تا با استفاده از آمار و اطلاعات موجود در خصوص میزان آسیب پذیری معابر شهری از منظر پدافند غیر عامل منطقه 10 شهرداری تهران به کنکاش در ارتباط با سطح آسیب پذیری بافت شهری به تناسب سلسله مراتب شبکه معابر در ارتباط با زلزله از دیدگاه پدافند غیر عامل بپردازد. روش جمع آوری اطلاعات عمدت ا کتابخانه ای و با توجه به نوع پژوهش از مطالعات میدانی (مصاحبه) نیز استفاده شده است. در این مقاله از روش ماتریسی برای بررسی انطباق مکانی منطقه 10 شهرداری تهران با اصول پدافند غیر عامل استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان دهنده عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل در منطقه ده شهرداری تهران است . به این طریق میتوان اقدام های پیشگیرانه را قبل از وقوع بحران برای کاهش آسیب های جانی و مالی در مهمترین معابر شهر، جایی که این تلفات از بقیه نقاط شهر بیشتر است، انجام داد .