بررسی عوامل موثر بر آمادگی یادگیری الکترونیکی درکارکنان شرکت ملی صنایع پتروشیمی

این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر آمادگی یادگیری سازمانی در کارکنان شرکت ملی صنایع پتروشیمی و استفاده از نتایج پژوهش برای کاربست در فرایندهای آموزش انجام شده است. یادگیری الکترونیکی نوع خاصی از آموزش از راه دور است که در آن با تکیه بر تکنولوژی‌های مبتنی بر شبکه و با به کارگیری بسترهای انتقال مانند اینترنت یا اینترانت و با استفاده از ابزارهایی چند رسانه‌ای ، در یک محیط تعاملی مجازی به ارایه آموزش یا بازآموزی می‌پردازد. در این پژوهش آمادگی الکترونیکی که همانا توانایی یک سازمان برای اتخاذ موفقیت‌آمیز تکنولوژی اطلاعات و استفاده و کسب سود از آن می‌باشد مورد بررسی قرار گرفته است. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی محسوب می‌شود. تعداد 400 نمونه به روش تصادفی منظم و متناسب از میان کارکنان شرکت‌های تابعه صنایع پتروشیمی انتخاب و تعداد 376 پرسشنامه تکمیل و بازگشت داده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از روش‌های آماری مدل معادلات ساختاری و به کمک نرم‌افزار آماری لیزرل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد متغیر آمادگی محیطی و امکانات با قوی‌ترین رابطه مستقیم و مثبت، بیشترین اثر را بر آمادگی یادگیری الکترونیکی داشته و متغیر سبک های یادگیری و آمادگی فرهنگ سازمانی بیشترین میزان اثر مستقیم و در مجموع با واسطه متغیر آمادگی محیطی و امکانات بیشترین اثرکل را بر آمادگی یادگیری الکترونیکی کارکنان داشته است. نتایج حاصل از تحلیل‌های مبتنی بر مدل های معادلات ساختاری و مقایسه آن با پژوهش های قبلی بیانگر آن است که الگوی مفهومی تنظیم شده به نحو مطلوبی از طریق داده ها پشتیبانی شده است.