ایماتینیب بدون تاثیر بر میزان فاکتورهای رشد، زیست پذیری سلول های سرتولی TM4 را تغییر می دهد

ایماتینیب (IM)، آنالوگ مولکولی کوچک ATP می باشد که روند پیام رسانی را در آبشار تیروزین کینازهایی مانند فاکتورهای رشد مشتق از پلاکت (PDGFs) و فاکتور سلول بنیادی (SCF) مهار می کند. این فاکتورها نقش کلیدی در تنظیم رشد و تکامل سلول های زایا، سلول های سرتولی و سلول های لیدیگ را بر عهده دارند.

هدف از این مطالعه تعیین میزان زیست پذیری سلولی، PDGF و SCF در سلول های سرتولی موشی مواجهه یافته با داروی IM می باشد.

در این مطالعه تجربی ، سلول های سرتولی موشی TM4 با غلظت های 0، 5/2، 5، 10 و 20 میکرومولار ایماتینیب به مدت 2، 4 و 6 روز مواجهه شدند. میزان زیست پذیری سلولی و فاکتورهای رشد به ترتیب با روش های MTT و الایزا مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری، آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد.

ایماتینیب باعث کاهش معنی دار زیست پذیری سلول های سرتولی (001/0˂p) گردید. اما افزایش میزان PDGF و SCF از نظر آماری معنی دار نبود (05/0˃p).

نتایج نشان داد که تیمار با IM موجب کاهش وابسته به دوز در زیست پذیری سلولی سلول های سرتولی می شود. تیمار با این داروی ضد سرطان به نظر می رسد در قدرت باروری دخالت داشته باشد. مطالعات بیشتری برای بررسی نقش PDGF و SCF در این سلول مورد نیاز است.