ارزیابی ورشکستگی در بورس اوراق بهادارتهران با بکارگیری مدل پویایی شبکه: روشی بر پایه تحلیل پوششی داده ها

ورشکستگی های اخیر شرکت های بزرگ در سطح بین المللی و نوسان های بورس اوراق بهادار در ایران لزوم وجود ابزارهایی برای ارزیابی ورشکستگی شرکت ها از طریق تعیین کارآیی شرکت ها را نشان می دهد. یکی از روش هایی که می توان به کمک آن ورشکستگی شرکت ها را مورد ارزیابی قرار داد، استفاده از نسبت های مالی و به کارگیری مدل پویایی شبکه در تحلیل پوششی داده ها می باشد. هدف این پژوهش پاسخ به این سوال می باشد که چگونه می توان از مدل پویایی شبکه برای ارزیابی ورشکستگی در دوره های زمانی که هر کدام مستقل از هم هستند استفاده کرد؟ برای پاسخ به این سوال از نمرات کارآیی شرکت ها استفاده شده است. جامعه آماری برای انجام تحقیق شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی از سال 86 تا 89 می باشد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی، کاربردی و پس رویدادی مبتنی بر تکنیک ریاضی DEA می باشد. برطبق بررسی های انجام شده از بین 52 شرکت موجود تعداد 9 شرکت (3/17% از شرکت های موجود) کارآ، تعداد 21 شرکت (3/40% از شرکت های موجود) ناکارآ و تعداد 22 شرکت (حدود3/42% از شرکت های موجود) در بعضی از سال ها کارآ و در بعضی از سال ها ناکارآ شناخته شدند.