مقایسه ادراک خود، حمایت اجتماعی ادراک شده و میزان خطرپذیری در دانشجویان با و بدون نشانگان اضطراب اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ادراک خود، حمایت اجتماعی ادراکشده و خطرپذیری در دانشجویان دارای نشانگان اضطراب اجتماعی و عادی بود.
در چارچوب یک مطالعه علی- مقایسه ای 303 دانشجوی مقطع کارشناسی (147 دختر، 156 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و با آزمون های اضطراب اجتماعی (SPIN)، ادراک خود (BSCT)، حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) و خطرپذیری (IARS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس دو راهه صورت گرفت.
بر اساس یافته های این پژوهش میانگین ادراک خود، در گروه عادی بالاتر از گروه با نشانگان اضطرابی بود و تفاوتی برحسب جنس یافت نشد. میانگین حمایت اجتماعی ادراکشده در گروه عادی بالاتر از گروه با نشانگان اضطرابی و در دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر بود. در میان خرده مقیاسه ای حمایت اجتماعی، میانگین هر سه خرده مقیاس خانواده، دوستان و افراد مهم در گروه عادی بالاتر از گروه با نشانگان اضطرابی بود ولی در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری یافت نشد. میانگین خرده مقیاس دوستان در دانشجویان دختر بالاتر از دانشجویان پسر به دست آمد. در رابطه با خطرپذیری، میانگین گروه ها صرفا در زیرمقیاس خشم، گروه عادی پایین تر از گروه با نشانگان اضطرابی و در دختران میانگین نمرات مواد، الکل و رفتار جنسی پایینتر از پسران بود.
نتایج به دست آمده نشان داد که گروه با نشانگان اضطراب اجتماعی، ادراک خود و حمایت اجتماعی پایینتر و خطرپذیری بالاتری را نسبت به گروه بدون نشانگان گزارش کردند.