اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان کم توان هوشی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مدیریت خشم بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان کمتوان هوشی انجام شد. روش این پژوهش از نوع طرح تک آزمودنی است و شرکت کنندگان آن سه آزمودنی با دامنه سنی (19-18سال) بودند که از بین دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در مقطع پیش حرفه ای (هفتم تا نهم) سال 1392 در مدرسه سپهر استان بجنورد، انتخاب شدند. آزمودنی ها به تکمیل پرسشنامه باس و پری (1992) توسط والد (مادر)، عدم وجود ملاکهای معلولیت جانبی مثل آسیب های بینایی و شنوایی؛ عدم وجود علل فیزیولوژیکی برای رفتار پرخاشگرانه و عدم شرکت در برنامه درمانی دیگر انتخاب شدند. ارزیابی ها در دو مرحله قبل از برنامه آموزشی مدیریت خشم و بعد از آن صورت گرفت. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه باس و پری (1992)، پرسشنامه روایی اجتماعی ماریتنز، ویت، ایلیوت و دارویکس (1985) و مشاهده نظامدار بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل دیداری و اندازه اثر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که رفتارهای پرخاشگرانه بین فردی دانشآموزان بعد از مداخله بهبود یافته است. همچنین اندازه اثر مربوط به روش درصد داده های ناهمپوش بین خط پایه و درمان (PND)، تفاوت استاندارد میانگین ها تفاوت معناداری را نشان داد.