اثر نانوسیلیکا در افزایش چسبندگی چسب های فشار حساس اکریلیکی بر روی سطح پلی پروپیلن آمایش شده با روش پلاسما در نقطه بهینه

در این تحقیق تاثیر عملیات پلاسما و درصد نانو ذرات سیلیکا با استفاده از روش آماری تاگوچی بر روی چسبندگی چسب های فشار حساس بر روی فیلم های پلی پروپیلن بررسی شد. متغیرهای انتخابی در عملیات پلاسما شامل زمان، توان و نوع گاز هر کدام در سه سطح در نظر گرفته شدند. گروه های عاملی ایجاد شده بر روی سطح با استفاده از روش ATR-FTIR شناسایی شد. همچنین میزان حکاکی حاصله بر روی سطوح توسط آزمون های SEM و AFMمورد بررسی قرار گرفت. آمایش سطحی انجام شده توسط روش تاگوچی تحلیل و بالاترین استحکام چسبندگی در زمان 7 دقیقه، توان 100وات و گاز آرگون به دست آمد. سپس مقادیر مختلفی از نانو ذرات سیلیکا به چسب اکریلیکی اضافه و بر روی سطح مورد نظر اعمال شد. آزمون استحکام چسبندگی با روش استحکام پوستی بررسی و نتایج حاصله حاکی از آن بود که بهترین استحکام مر بوط به افزایش 0.5 درصد ذرات نانوسیلیکا به چسب می باشد.