واکاوی تنبیه بدنی کودکان در خانواده با تکیه بر تحلیل معنایی روایات ضرب

روایات گوناگونی در حوزه رفتار با کودکان در دست هست که فهم رایج از آن ها بر جواز تنبیه بدنی کودک در خانواده دلالت دارد. هرچند برخی روایات نیز والدین را از چنین رفتاری منع کرده اند. با تامل در متن روایات مذکور، «ضرب» را باید اصلی ترین و پرکاربردترین کلمه ای دانست که معنای زدن از آن برداشت شده است. عنایت به موارد استعمال واژه «ضرب» در قرآن، روایات و زبان عرب، مصادیق مختلفی از معنای عام «وقوع هر عمل» را برای واژه «ضرب» مکشوف می سازد که می توان از آن به «اقدام کردن و انجام دادن هر عمل» تعبیر کرد. بر این پایه در طیف گسترده ای از کاربردهای مطلق این واژه (بدون حرف اضافه) معانی سرپرستی، اقدام مالی، ارشاد و پرورش برای کودکان محتمل است. لذا به نظر می رسد انحصار معنای تنبیه بدنی برای «ضرب» در تمامی روایات ضرب کودکان، بدون نظرداشت معانی مذکور، زمینه ساز برداشت نادرست از این روایات شده است.