تاثیر عملیات اسیدی دو مرحله ای بر رفتار سطح و بهبود زیست فعالی آلیاژ نایتینول

ویژگی های سطح شامل ریخت شناسی، ریخت شناسی زیر میکرون و شیمی سطح از عوامل مهمی هستند که کیفیت و نحوه پاسخ های بیولوژیکی در محل تماس بافت با ماده کاشتنی را تحت تاثیر قرار داده و این موضوع می تواند بر روی فرآیند التیام استخوان تاثیر گذار واقع شود.
در این مطالعه آزمایشگاهی، ریخت شناسی و زیست سازگاری سطوح آلیاژ حافظه دار نایتینول صیقل کاری مکانیکی شده و اصلاح شده با محلول شیمیایی متشکل از سه نوع اسید (HCl-HF-H3PO4) و سپس عملیات شیمیایی در محلول (HNO3 و HCl) با نسبت حجمی 1:1 و در درجه حرارت محیطبررسی شده است. تعداد 75 نمونه جهت اصلاح شیمیایی سطح، ارزیابی های بیولوژیکی و زبری سطوح و همچنین 9 نمونه به عنوان شاهد استفاده گردید. به منظور تحلیل و بررسی سطوح، ارزیابی های میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و زبری سنجی از سطوح آلیاژ نایتینول (NiTi) به عمل آمد. به علاوه، سلول MG-63 بر روی سطوح مختلف آلیاژ نایتینول برای ارزیابی چسبندگی و رشد و تکثیر سلولی کشت گردید. داده ها با استفاده از تست های آماری t-test و آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز گردید.
نتایج بدست آمده نشان می دهد که عملیات اصلاح شیمیایی سطح با محلول اسیدی دو مرحله ای، زبری بالاتری در مقایسه با سطوح اصلاح نشده و عملیات اصلاح شیمیایی سطح با محلول اسیدی تنها با محلول متشکل از (HCl-HF-H3PO4) داشته است. همچنین ارزیابی های کشت سلولی مشخص نمود که سطوح نایتینول اصلاح شده دو مرحله ای، میزان چسبندگی سلولی و رشد و تکثیر قابل ملاحظه ای در مقایسه با گروه های اصلاح شده با محلول اسیدی سه تایی و سطوح اصلاح نشده، نشان داده است.
روش اصلاح شیمیایی سطح در مورد آلیاژ نایتینول می تواند علاوه بر تغییر ریخت شناسی سطح و ایجاد زبری های در مقیاس زیرمیکرونی باعث تغییر شیمی سطح شود. این موضوع می تواند قابلیت پیوند بافت ایمپلنت را افزایش داده و از تاثیر سمی عنصر نیکل بکاهد.