مدرسه: از تشکیل امور تربیتی تا جداسازی

پس از انقلاب با تشکیل امور تربیتی در مدارس افتراقی میان «آموزش» و «پرورش» شکل گرفت. از یک سو امور تربیتی ایجاد شد که مذهب و تربیت مذهبی ملاک اعتبار آن بود و نظام نیز از آن حمایت می کرد، از سوی دیگر آموزش «دانش» گسترش یافت که هم زاد آموزش و پرورش مدرن بود. آموزش دانش در مدارس، منطق نقادانه ای به همراه آورد که لاجرم با آموزش علوم مذهبی دچار اصطکاک شد. درواقع آموزه های مذهبی-تربیتی در معرض منطق نقادانه ی علمی قرار گرفت. این فرایند با گذار از دوران اولیه ی انقلاب، بوروکراتیزه شدن آموزش و پرورش، جنگ و ضرورت های توسعه ی پس از آن و اهمیت یافتن ارزش هایی چون موفقیت و بهره وری به تدریج مرجعیت مذهبی را کم رنگ تر ساخت و اهمیت دست یابی به «دانش» و «فناوری» را بیش تر کرد، تا آن جا که به غلبه ی نگاه فن سالار بر آموزش و پرورش منتهی شد. محصول این نگرش فن سالارانه روندهای جداسازی در آموزش و پرورش است که عبارتند از: جداسازی دانش آموزان تیزهوش، تفوق یافتن رشته های فنی و اعطای امکانات جداگانه به آن ها، جداسازی برحسب میزان پرداخت شهریه و نظام گزینش براساس کنکور.