بررسی تاثیر آموزش مدل طرح واره محور بر کاهش فرسودگی شغلی

یکی از عمده ترین مسائل شغلی که معمولا به شکل واکنش در برابر فشارهای شغلی- سازمانی در میان کارکنان دیده می-شود پدیده فرسودگی شغلی است که نشان دهنده کاهش قدرت سازگاری فرد با عوامل تنش زای محیط کار است. بطور کلی فرسودگی یکی از عوامل ایجاد درگیری، تغییر و یا کناره گیری از کار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مدل طرح واره محور به شیوه گروهی بر کاهش فرسودگی شغلی کارکنان شرکت زغال سنگ پروده طبس انجام شد.
برای این منظور، از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. تعداد 30 نفر از کارکنانی که بالاترین میزان فرسودگی شغلی را داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 6 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مدل طرح واره محور قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. شرکت-کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از آموزش فرم 22 سوالی پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (1981) را تکمیل کردند.
نتایج تحلیل کواریانس و آزمون t تفاضل، نشان داد که در نمرات گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری به وجود آمده است. به این ترتیب که فرسودگی شغلی و ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی بهبود یافته است (05/0>P).
در نتیجه می توان گفت جلسات آموزش گروهی مدل طرح واره محور به طور معنی داری باعث کاهش فرسودگی شغلی و ابعاد خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی شده است.