جهش های موجود در ژن nalC در سویه های سودوموناس آئروزینوزا مقاوم به سیپروفلوکساسین جدا شده از بیمارستان ها و آزمایشگاه های استان گیلان در سال های 94-1393

سودومونای آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب بیمارستانی است که به خاطر مقاومت ذاتی و اکتسابی به طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک ها تهدیدی برای مراقبت های کلینیکال محسوب می شود. یکی از مکانیسم های مقاومت دارویی در سودوموناس آئروژینوزا، جهش در ژن های تنظیم کننده منفی سیستم افلاکس پمپ نظیر nalC می باشد. هدف از این مطالعه بررسی جهش های ژن nalC در جدایه های سودوموناس آئروژینوزا از بعضی بیمارستان های رشت و آزمایشگاه های لاهیجان بود.

در این مطالعه مقطعی 45 سویه سودوموناس آئروژینوزا در یک مقطع یک ساله از چندین بیمارستان رشت و آزمایشگاه لاهیجان جداسازی شدند و به کمک روش های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. حساسیت و مقاومت به آنتی بیوتیک به روش کربی بور و مایکرودایلوشن تعیین گردید. سپس به روش PCR- سکونسینگ جهش های ژن nalC در جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین بررسی گردید.
در این مطالعه بیش ترین جدایه های سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های ادراری (53 درصد) و سپس نمونه های سوختگی (31 درصد) جمع آوری شد. بیش ترین میزان مقاومت نسبت به اریترومایسین (100 درصد) و کم ترین میزان مقاومت نسبت به سیپروفلوکساسین (31 درصد) مشاهده گردید. بالاترین میزان MIC سیپروفلوکساسین در بعضی از نمونه ها بیش ازμg/ml 512 تعیین گردید. نتایج سکونسینگ نشان داد که 12 جدایه مقاوم به سیپروفلوکساسین دارای یک یا چند جهش بدمعنی G71E ،S209R و E153Q در ژن nalC بودند.

با توجه به این که جهش در اغلب جدایه ها در این مطالعه تعیین شده، به نظر می رسد جهش در ژن nalC نقش مهمی در ایجاد مقاومت به سیپروفلوکساسین در جدایه های بیمارستانی سودوموناس آئروژینوزا در استان گیلان داشته باشد.