اثر خانواده درمانگری سیستمی معنوی بر رضایت زناشویی و کنشوری خانواده (الگوی مهر و قدرت)

امروزه بیش از پیش کانون خانواده مورد توجه محافل علمی قرار گرفته است. هدف این پژوهش، طراحی الگوی مداخلات خانوادهدرمانگری با نگرش سیستمی است که با نظام بومی و اسلامی هماهنگ تر باشد. برای این منظور، منابع مذهبی، نرم افزارهای اسلامی و متون علمی و پژوهشی روانشناسی در حوزه خانواده با موضوع خانواده، زن و مرد مرور شد. آزمونهای رضایت زناشویی و مقیاس عملکرد کلی خانواده (ابزار سنجش خانواده FAD) بر روی 40 خانواده پس از مصاحبه تشخیصی انجام شد و به طور میانگین 10 جلسه (یک و نیم ساعته) خانواده درمانگری سیستمی معنوی با محوریت فعالسازی نقش مبتنی بر نیاز جنسیتی (مهرورزی مردان و قدرت دهی زنان) اجرا گردید. یافته ها نشان داد که میانگین رضایت زناشویی به طور معناداری نسبت به ابتدای درمان افزایش داشت و الگوی نقش ها چه در ساختار و چه در کنش وری تغییر و عملکرد خانواده به طور معناداری بهبود یافت. داده های ناشی از مشاهده بالینی و خودنظارت گری اعضای خانواده نشان داد کنش وری تعامل مثبت بین اعضای خانواده بهدنبال تصریح نقشها افزایش داشته است. الگوی خانواده درمانگری سیستمی معنوی با توجه به تعیین نقش زن و مرد براساس چارچوبهای معنوی- مذهبی طراحی شد و این الگو بر اساس نظریات و یافته های تجربی روانشناسی خانواده قابل تایید است و تجربه آن در مشاوره با خانواده های مراجعهکننده به مراکز مشاوره بیانگر افزایش معنادار رضایت زناشویی و حل مشکلات مربوط به عملکرد خانواده است. بنابراین، میتوان از الگوی خانواده درمانگری سیستمی معنوی برای حل و پیشگیری از مشکلات خانواده استفاده کرد.