دفاع و تبیین علامه شرف الدین از نهضت عاشورا و عزاداری

در هر پدیده اجتماعی و رویداد تاریخی عللی وجود دارد که در پیدایش آن دخیل بوده، زمینه های به وجود آمدن آن را فراهم کرده است. همان رویداد خود نیز می تواند موجب بروز حوادث و وقایع دیگری شود. هرچه حادثه بزرگ تر باشد موج های برآمده از آن وسیع تر خواهد بود. حادثه جان گداز عاشورا نیز همچون پدیده های اجتماعی معلول عواملی است. ریشه آن را باید در انحرافات ایجادشده پس از رحلت رسول خدا جست وجو کرد. این رویداد به ظاهر محدود آثار بسیار عمیق و ارزشمندی داشت که نه تنها در اسلام که در تاریخ جهان مشهود بود. پویایی این حرکت در سایه زنده نگه داشتن فلسفه قیام و رساندن پیام آن به نسل های آینده است. حفظ آثار گران بهای نهضت عاشورا با زنده نگه داشتن محرم و بر پا کردن عزاداری آگاهانه و هدفمند میسر می شود. در این نوشتار، موجبات نهضت عاشورا به اجمال بررسی شده، برخی آثار آن مورد توجه قرار گرفته و در نهایت مسئله عزاداری از دیدگاه علامه شرف الدین تبیین می شود. به نظر وی، در مجالس عزاداری، با آشکار کردن مظلومیت امامان و بیدار کردن وجدان ها، تحریک احساساتی متناسب با واقعه در کنار عامل شناختی رخ داده که از راه های موفقیت در تبلیغ بوده، گسترش علوم اسلامی را به دنبال خواهد داشت.