رابطه استرس حرفه ای با کارآمدی معلمان و سابقه تدریس آنان

هدف پژوهش حاضر بررسی روابط میان استرس حرفهای معلمان با کارآمدی، مولفه های کارآمدی، و سابقه تدریس آنان بوده است.
روش پژوهش از نوع همبستگی بوده، جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان مدارس دولتی شهر تهران تشکیل میداد. به این منظور، تعداد 600معلم )259مرد و 353زن( از مدارس ابتدایی، راهنمایی، و دبیرستان شهر تهران به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و با پرسشنامه استرس حرفهای وندردوف و مقیاس کارآمدی معلم ) (OSTESمورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون چندگانه با روش گام به گام استفاده شد.
تحلیل داده ها نشان داد که بین کارآمدی معلمان و استرس حرفه ای آنان ارتباط منفی و معنادار وجود دارد. ارتباط میان کارآمدی و سابقه تدریس، مثبت و معنادار است. و از میان مولفه های کارآمدی، مولفه کارآمدی نسبت به متعهد سازی دانش آموزان از همبستگی منفی با استرس حرفهای و همبستگی مثبت با سابقه تدریس برخوردار است. همچنین، نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که کارآمدی و سابقه تدریس با ضریب تعیین 0/383استرس حرفه ای را پیش بینی میکنند.
معلمان دارای کارآمدی بالا استرس حرفه ای کمتری را تجربه مینمایند، آنان قادر به برانگیزاندن دانشآموزان خویش در راستای فعالیتهای یادگیری هستند، با افزایش سابقه تدریس، اعتماد بیشتری به توانایی خود در انجام وظایف خویش کسب مینمایند و در نتیجه، از استرس حرفهای کمتری برخوردارند.