جهان های موازی و معنی شناسی روایت

پیرنگ برخی از روایت ها به گونه ای خلاف عادت طرح ریزی شده است به طوری که مجموع چند حالت متضاد و گاه متناقض همزمان ارائه می شود. فهم و معنادار کردن این نوع روایات براساس هستی شناسی کلاسیک که اکثر ما خوانندگان با آن خو گرفته ایم ممکن نیست؛ بلکه نیازمند هستی شناسی دیگری همچون هستی شناسی کوانتومی است. چراکه در تفسیر «چندجهانی» مکانیک کوانتوم به فعلیت رسیدن «همه احتمالات» و جمع شدن حالت های متضاد ممکن است. بنابراین این مقاله یک پژوهش بینارشته ای است با هدف بررسی انواع روایات به اصطلاح «چندجهانی» براساس مبانی مطرح در مکانیک کوانتوم. پرسش این پژوهش تبیین ارتباط میان مفهوم جهان های موازی در فیزیک و معنی شناسی روایت است یا به عبارتی، پاسخ به این پرسش که ایده جهان های موازی چه نقشی در معنی شناسی روایت دارد؟ نتایج به دست آمده نشان می دهد که روایات چندجهانی خواننده را به تفکر عمیق تر درباره ذات مکان، زمان، هویت، حافظه، به چالش کشیدن مرز میان امر واقعی و خیالی و مسایلی از این قبیل فرامی خواند.