بررسی تاثیر آموزش ترکیبی بر وضعیت تغذیه و کفایت دیالیز بیماران تحت همودیالیز

امروزه یکی از مشکلات جدی بیماران تحت همودیالیز، تغذیه نامناسب است که تحت تاثیر کفایت ناکافی همودیالیز قرار دارد. بنابراین علاوه بر این که آموزش در این زمینه امری ضروری است. تلاش در جهت یافتن روش های آموزشی موثر نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش ترکیبی بر وضعیت تغذیه و کفایت دیالیز بیماران تحت همودیالیز انجام شد.
مطالعه ی حاضر یک کارآزمایی بالینی می باشد که جامعه آماری آن را بیماران تحت همودیالیز مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های شهر شیراز در سال 1394 تشکیل دادند. 56 بیمار به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برنامه آموزش ترکیبی به صورت فردی و گروهی طی 5 جلسه 30 -10 دقیقه ای حین دیالیز برای گروه مداخله انجام شد. وضعیت تغذیه بر اساس ابزار ارزیابی جامع ذهنی و کفایت دیالیز بر اساس KT/V، در هنگام مراجعه بیماران جهت همودیالیز قبل از شروع مداخله، یک ماه و دو ماه بعد از مداخله در بخش دیالیز در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازآزمون های دقیق فیشر، تی مستقل، واریانس اندازه های تکراری، شفه، کای اسکوئر و آزمون کوکران تحت نرم افزار آماری 21 SPSS انجام شد.
پس از اجرای آموزش ترکیبی وضعیت تغذیه بیماران یک ماه بعد و دو ماه بعد از مداخله به طور معنی داری بهبود یافت (0/0001=P) همچنین میانگین نمره کفایت دیالیز در این گروه پس از مداخله از 0/27 ± 1/21 به 0/28 ± 1/35 افزایش پیدا کرد.(0/007 = P)
آموزش ترکیبی منجر به بهبود کفایت دیالیز و وضعیت تغذیه بیماران تحت همودیالیز می شود. به کارگیری این شیوه آموزشی در بخش های همودیالیز پیشنهاد می گردد.