بررسی روش های ترجمه استعاره های مبتنی بر طرحواره حرکتی در نهج البلاغه

ترجمه استعاره و چالش های آن همواره از مسائل ترجمه و ترجمه متون مذهبی بوده است. در این مقاله، با اتخاذ رویکرد معنی شناسی شناختی به ترجمه، می خواهیم بدانیم کدام نوع از انواع ده گانه ترجمه استعاره توسط الهراسی (2000) در ترجمه های نهج البلاغه کاربرد بیشتری دارد و چگونه می توان به تبیین دلایل کاربرد این شیوه یا شیوه ها پرداخت. همچنین، ترجمه های انگلیسی و فارسی نهج البلاغه چه شباهت ها و تفاوت هایی دارند. به این منظور، کلیه استعاره های طرحواره تصوری حرکتی از بخش حکمت های نهج البلاغه استخراج گردید و ترجمه های آنها در متون منتخب فارسی و انگلیسی مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده شد که در ترجمه های نهج البلاغه استعاره ها در همه موارد حفظ شده است و در اکثر موارد از شیوه سوم انتقال استعاری که همان حفظ تصور غنی متن مبدا در متن مقصد است استفاده و هرگاه مترجم نتوانسته همان تصور غنی را منتقل کند، تصور غنی دیگری از همان طرحواره را حفظ کرده یا از روش های دیگر ترجمه استعاری سود جسته است. این امر نشان می دهد که ترجمه استعاره، اگر از دیدگاه شناختی به آن نگریسته شود، چالش های سابق را ندارد و این نظریه قادر است با اتکا به طرحواره حرکتی، چالش ها و ناهماهنگی ها را از میان بردارد. همچنین، پنج ترجمه یاد شده توانسته اند استعاره ها را به خوبی در متن مقصد منعکس کنند.