تبیین موانع ساختاری هندلینگ مادری کودکان دارای فلج مغزی در منزل

هندلینگ مادری، نقش مهمی در زندگی روزمره کودکان فلج مغزی و مادرانشان ایفا می کند، به نحوی که بیشترین میزان هندلینگ کودک فلج مغزی توسط مادر و در منزل انجام می شود. لذا هدف از مطالعه ی پیش رو، تبیین موانع ساختاری هندلینگ مادری کودکان دارای فلج مغزی در منزل بود.
تحقیق حاضر کیفی به شیوه ی نظریه بسترزاد در شهر تهران انجام گرفت. روش نمونه گیری در ابتدا هدفمند بود و در ادامه از نمونه گیری نظری استفاده شد. انتخاب مشارکت کنندگان تا اشباع نظری ادامه یافت. مشارکت کنندگان 26 نفر و شامل: 14 مراقب، 3 کودک مبتلا به فلج مغزی، 5 نفر کاردرمانگر، 1 نفر فیزیوتراپیست و 3 نفر مدیر توانبخشی بودند. منبع اصلی جمع آوری داده ها، مصاحبه های عمیق و نیمه ساختارمند بود. داده ها بر اساس رویکرد کوربین و اشتروس (2008) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
موانع ساختاری هندلینگ مادری در پنج طبقه اصلی شامل: عوامل مربوط به مراقب، عوامل مربوط به کودک، عوامل مربوط به درمانگر، عوامل مرتبط با جامعه و عوامل دولتی، از داده ها استخراج شد.
شناخت موانع و چالش های مراقبتی کودکان فلج مغزی در منزل به درک تجربیات مراقبان، زمانی که مشغول هندلینگ کودک فلج مغزی هستند، کمک می کند و می تواند به توانمندی آن ها در جهت رسیدن به مدیریت صحیح و اثر بخش هندلینگ کمک کند. نتایج پژوهش پیش رو می تواند دید وسیعی به درمانگران، مدیران و سیاست گذاران توانبخشی برای درک نیازها، رفع چالش ها و دغدغه های مراقبان و کودکان فلج مغزی جهت برنامه ریزی جامع در خصوص هندلینگ مادری کودک فلج مغزی در منزل، بدهد.