فهرست مطالب
فصلنامه طب توانبخشی
سال دوازدهم شماره 5 (آذر و دی 1402)
- تاریخ انتشار: 1402/09/01
- تعداد عناوین: 14
-
-
صفحات 802-815
مقدمه و اهداف وقتی الگوهای حرکتی با نقص همراه باشند، حرکت نا کار آمد، نا هماهنگ و دشوار است. از نظر عملکرد و اجرا، الگوی حرکتی مناسب به معنای حرکت بهتر است. در واقع حرکت کار آمد تر به معنی انرژی بیشتر در دسترس برای استقامت، قدرت بیشتر با تلاش کمتر، تحرک و چابکی بیشتر است. مطالعات زیادی اثر بازخورد بر بهبود نقص های الگو های حرکتی به عنوان عوامل خطر زا برای رباط صلیبی قدامی را گزارش کردند. هدف از این مطالعه یافتن پاسخ این سوال است که آیا بازخورد بر روی اجرای افراد هم تاثیر می گذارد یا خیر.مواد و روش ها این پژوهش یک مطالعه مروری نظام مند است که در آن تمامی مقالات منتشر شده در ارتباط با مطالعه حاضر با جست وجو در پایگاه های اطلاعاتی خارجی از جمله، گوگل اسکالر، پابمد، ساینس دایرکت و پایگاه های اطلاعاتی داخلی از جمله مگیران، ایرانداک با کلید واژه های Videotape augmented feedback، Augmented feedback، Feedback، Jump landing، Immediate effect از سال های 2000 تا سال 2020 بررسی شدند.یافته ها پس از بررسی متن کامل 45 مقاله در نهایت 10 مقاله مطابق باهدف پژوهش انتخاب شدند. از این 10 مطالعه 2 مقاله مرور نظام مند، یک مقاله مرور نظا م مند و فراتحلیل و 7 مطالعه مداخله ای بودند. در همه مطالعات انجام شده بازخورد تاثیر مثبتی بر روی بیو مکانیک اندام تحتانی داشت. 3 مطالعه تاثیر بازخورد بر اجرا را بررسی کردند که از این 3 مطالعه، 2 مطالعه بیان کرده بود که بازخورد باعث افت اجرا می شود. مطالعه دیگری بیان کرده بود بازخورد بر اجرا تاثیری نداشته است.نتیجه گیری در تمام مطالعات بررسی شده این مقاله، بازخورد باعث بهبود نقص های الگو های حرکتی به عنوان عوامل خطرزا برای رباط صلیبی قدامی می شود، اما برای یافتن پاسخ این سوال که آیا بازخورد بر روی اجرای افراد هم تاثیر می گذارد یا خیر، به مطالعات بیشتری در آینده نیاز است.
کلیدواژگان: بازخورد تکمیلی نوار ویدئویی، بازخورد تکمیلی، بازخورد، فرود پرش و تاثیر فوری -
صفحات 816-831
مقدمه و اهداف کمردرد یکی از شایع ترین دلایل محدودیت فعالیت عادی روزمره است. درمان های مختلفی مانند الکتروتراپی، هیدروتراپی و تمرین درمانی برای بهبود کمردرد مزمن غیراختصاصی پیشنهاد شده است. هدف از تحقیق حاضر، مرور مطالعاتی است که اثر روش های درمانی مختلف کمردر مزمن غیراختصاصی را بررسی کرده اند.مواد و روش ها جست وجوی مقالات در فاصله زمانی 2016 تا 2021 میلادی و از طریق بانک های اطلاعاتی گوگل اسکالر، اسکوپوس، پابمد و ساینس دایرکت با استفاده از کلیدواژه های مرتبط، شامل کمردرد مزمن غیر اختصاصی، تمرین درمانی، فیزیوتراپی، منوال تراپی و الکتروتراپی انجام شد و معیارهای ورود، مطالعاتی بودند که به اثر روش های درمانی مختلف بر بهبود کمردرد مزمن غیراختصاصی پرداختند. جهت بررسی کیفیت مقالات واردشده از مقیاس PEDRO استفاده شد.یافته ها از میان مقالات یافت شده، 15 مقاله معیارهای ورود را کسب کردند. این مطالعات به طور عمده به اثر درمان های مختلف از جمله تمرین درمانی با تاکید بر تمرینات ثبات دهنده بر روی درد، ناتوانی عملکردی و ضخامت عضلات ناحیه کمری لگنی پرداختند.نتیجه گیری این مطالعه نشان داد روش های مختلف درمانی و تمرینی با هدف کاهش درد، بهبود عملکرد و ضخامت عضلات، می تواند اثر مثبتی را در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی داشته باشد، اما تمریناث ثبات دهنده مرکزی با تاکید بر عضلات عمقی تاثیر بهتری بر کاهش درد، ناتوانی عملکردی و ضخامت عضلات دارند. در هر صورت به مطالعات بیشتری در آینده نیاز است.
کلیدواژگان: کمردرد مزمن غیر اختصاصی، ناتوانی عملکردی، ضخامت عضلات ناحیه کمری لگنی، مداخلات درمانی -
صفحات 832-843
مقدمه و اهداف در افراد مبتلا به اختلالات شدید روانی، مشکلات خواب، مانند بی خوابی شایع است. مداخلات بهبود خواب، به عنوان بخشی از خدمات ارائه شده توسط کاردرمانگران می تواند برای پیشگیری اولیه و ارتقای سلامتی به کار گرفته شود. هدف از این مرور حوزه ای، بررسی شواهد موجود در زمینه مداخلات خواب در حوزه کاردرمانی برای افراد مبتلا به اختلالات شدید روانی است.مواد و روش ها در این مرور حوزه ای که بر اساس روش آرکسی و اومالی انجام شد، 8 پایگاه داده آنلاین (بانک اطلاعات نشریات کشور، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران، گوگل اسکالر، پابمد، کتابخانه کوکران، اسکوپوس، وب آو ساینس، ات سیکر و سای اینفو) برای شناسایی مقالاتی که به مداخلات خواب در افراد مبتلا به اختلالات شدید روانی پرداخته بود ند، جست وجو شدند. مقالات بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. 2 ارزیاب همه اسناد را به طور مستقل بررسی کردند. مقالات با توجه به مداخلات خواب طبقه بندی شدند.یافته ها 32 مطالعه مشخص شدند. 4 حوزه مداخلات خواب به وضوح با چارچوب بالینی کاردرمانی مطابقت دارد که شامل درمان رفتاری شناختی برای بی خوابی (12 مطالعه)، فعالیت بدنی (7 مطالعه)، مداخلات ترکیبی (5 مطالعه) و سایر مداخلات (8 مطالعه) است.نتیجه گیری نتایج نشان داد مداخلات خواب باعث بهبود کیفیت خواب و سلامت در بیماران روانی شدید می شود. کاردرمانگران حوزه بالینی و تحقیقی باید برای ایجاد شواهد برای مداخلات خواب مبتنی بر آکوپیشن تلاش کنند.
کلیدواژگان: اختلالات شدید روانی، مداخلات خواب، کاردرمانی، مرور حوزه ای -
صفحات 844-855مقدمه و اهداف در سال های اخیر استفاده از روش های آموزش یادگیری حرکتی برای کاهش پارگی لیگامان صلیبی قدامی مورد توجه محققین قرار گرفته است و یافتن بهترین شیوه آموزشی در این زمینه اهمیت و ضرورت فراوانی پیدا کرده است. در این مطالعه تاثیر روش های آموزش خطی و غیرخطی بر متغیرهای کینماتیک در فرود بسکتبال بررسی شد و تغییرات زوایای مفصلی از پیش آزمون تا پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش ها در این مطالعه 24 دانشجوی مبتدی در بسکتبال از دانشگاه خوارزمی به روش در دسترس انتخاب و در 2 گروه خطی و غیرخطی مهارت های بسکتبال را به مدت 2 ماه، هر هفته 2 جلسه (90 تا 115 دقیقه در هر جلسه) تمرین کردند. در روش خطی از ارائه الگو و بازخورد برای آموزش استفاده شد و در روش غیرخطی از دست کاری قیود بهره برده شد. به این صورت که عوامل محیطی و تکلیف دستکاری شد تا فرد خودش عملکرد منحصربه فرد خودش را کشف کند. متغیرهای مورداندازه گیری شامل زاویه فلکشن تنه، زاویه فلکشن هیپ، زاویه فلکشن زانو، زاویه والگوس زانو، زاویه دورسی فلکشن مچ پا، دامنه حرکتی هیپ، دامنه حرکتی زانو، دامنه حرکتی مچ پا، دامنه فلکشن هیپ و دامنه فلکشن زانو بودند.یافته ها نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد روش غیرخطی به طور معناداری تاثیر بهتری بر همه متغیرهای کینماتیکی در مقایسه با روش خطی دارد (P<0/05).نتیجه گیری نتایج این مطالعه روش غیرخطی را استراتژی موثری در محیط های بالینی می داند و بر نقش دست کاری قیود در تمرین و یادگیری تاکید می کند و این نکته را برجسته می کند که روش های غیرخطی با تمرکز بر اکتشاف و جست وجوی راه حل، برای پیشگیری از پارگی لیگامان صلیبی قدامی با تاثیر بر متغیرهای کینماتیکی موثر است.کلیدواژگان: روش آموزش خطی، روش آموزش غیرخطی، متغیرهای کینماتیکی، لیگامان صلیبی قدامی
-
صفحات 856-867مقدمه و اهداف زندگی بی تحرک و غیرفعال سبب بروز بیماری های قلبی و عروقی ازجمله آترواسکلروز شده و با وجود مداخلات درمانی ازجمله آنژیوپلاستی بر روی بیماران، بروز تنگی مجدد محتمل است. برای پیشگیری و جلوگیری از تنگی مجدد شریان ها، تمرینات توانبخشی می تواند ازطریق اصلاح بیومکانیک جریان خون باعث بهبود عملکرد، ساختار عروق و جریان خون آن ها شود. هدف از انجام پژوهش، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر متغیرهای منتخب بیومکانیک خون شریان فمورال دوطرفه مردان میانسال، 3 تا 7 روز پس از آنژیوپلاستی عروق کرونر بود.مواد و روش ها در این پژوهش نیمه آزمایشگاهی، آینده نگر و از نوع بنیادی و کاربردی با طرح پیش و پس آزمون و مدل تاثیر سنجی، 30 بیمار عروق کرونر قلب که تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر قرارگرفته بودند با رده سنی 45 تا60 سال، از بین مراجعه کنندگان به کلینیک بازتوانی مرکز قلب تهران در 2 گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر)، به عنوان آزمودنی شرکت کردند. سرعت، فشار و شدت جریان خون سیستول و دیاستول، قبل و بعد از انجام تمرینات اندازه گیری شد. برنامه تمرین هوازی بر اساس دستورالعمل ACSM به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه و هر جلسه به مدت 40 دقیقه روی 3 وسیله تریدمیل، ارگومتر بازویی و دوچرخه کارسنج، برای هر بیمار انجام شد. گروه کنترل از بین افرادی انتخاب شد که تمایلی به انجام برنامه بازتوانی نداشتند و در طول مدت برنامه از آن ها خواسته شد که فعالیت ورزشی خاص نداشته باشند و فقط توصیه به 3 روز پیاده روی در هفته شد. برای مشخص کردن توزیع طبیعی داده ها از آزمون شاپیرو ویلک و از آزمون لون برای بررسی واریانس داده ها و همگن بودن داده های آزمودنی ها در گروه آزمایش و کنترل و جهت معناداری از آزمون های تحلیل کوواریانس، تی جفتی و ویل کاکسون در سطح 0/05 استفاده شد.یافته ها آزمودنی ها در گروه آزمایش و کنترل، کمی اضافه وزن داشتند و مساحت سطح بدن آزمودنی ها در گروه آزمایش تا حدودی بیشتر از گروه کنترل بود. در این آزمودنی ها، ضربان قلب استراحتی و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در هر 2 گروه، در یک سطح بود، اما ضربان قلب بیشینه گروه کنترل کمتر از گروه آزمایش بود. نتایج پژوهش، نشان داد در تاثیر تمرین هوازی بر متغیرهای سرعت جریان خون، فشار خون و شدت جریان خون در فاز سیستول و دیاستول، بین گروه آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری اثر تمرین بر روی گروه آزمایش، مورد تایید قرار نگرفت، این موضوع می تواند به علت سن بیماران و تغییرات ساختاری شریان ها با توجه به ماهیت آن ها (افزایش سختی رگ و کاهش خاصیت الاستیکی شریان ها به ویژه در شریان های محیطی) به واسطه بیماری های قلبی عروقی و همین طور تاثیر افزایش سن بر کارکرد خون و به تبع متغیرهای بیومکانیکی آن باشد. می توان نتیجه گرفت برای افزایش تاثیر تمرینات توان بخشی بر روی شریان های محیطی نسبت به شریان های مرکزی، شدت و مدت زمان تمرین بیشتری برای رسیدن به نتیجه مورد نظر نیاز است.کلیدواژگان: آنژیوپلاستی عروق کرونر، شریان فمورال، تمرین هوازی، مردان میانسال، بیومکانیک خون
-
صفحات 868-879مقدمه و اهداف کاهش حجم و قدرت عضلانی به دلیل روند پیری، می تواند به اختلال در سیستم عصبی عضلانی، افتادن و کاهش عملکرد در فعالیت های روزانه و استقلال در افراد سالمند منجر شود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرینات عملکردی معلق تی آر ایکس بر قدرت اندام تحتانی، تحرک پذیری و تعادل عملکردی و ترس از سقوط مردان سالمند است.مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 30 سالمند با میانگین سنی 4/3±67/9 سال به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند و به صورت تصادفی در 2 گروه تمرینات تی آر ایکس (16=n) و گروه کنترل (14=n) قرار گرفتند. در پیش آزمون، قدرت اندام تحتانی با آزمون 30 ثانیه نشست و برخاست روی صندلی، تعادل عملکردی با آزمون تعادلی برگ، میزان تحرک پذیری عملکردی با آزمون برخاستن و راه رفتن زمان دار و میزان ترس از سقوط افراد با استفاده از پرسش نامه مقیاس بین المللی کارآمدی ترس از سقوط اندازه گیری شد. گروه تمرین 8 هفته تمرینات عملکردی تی آر ایکس را 3 جلسه در هفته، به مدت 1 ساعت اجرا کردند. در طی این مدت از گروه کنترل خواسته شد که فعالیت های روزانه خود را ادامه دهند. پس از اجرای تمرینات از 2 گروه پس آزمون به عمل آمد. برای مقایسه گروه ها از آزمون های کوواریانس و تعقیبی بونفرونی به کمک نرم افزار SPSS نسخه 19 و سطح معنی داری 0/05=P استفاده شد.یافته ها نتایج مطالعه نشان داد تمرینات عملکردی تی آر ایکس، قدرت اندام تحتانی، تعادل و تحرک پذیری عملکردی را به طور معنی داری در سالمندان بهبود می بخشد (100>P). تمرینات عملکردی تی آر ایکس بر میزان ترس از سقوط سالمندان تاثیر معنی داری نداشت (0/05<P).نتیجه گیری با توجه به تاثیر مثبت تمرینات عملکردی تی آر ایکس بر مولفه های قدرت اندام تحتانی، تحرک پذیری و تعادل عملکردی به نظر می رسد استفاده از این شیوه تمرینی معلق در بهبود عملکرد فرد و کاهش برخی مشکلات دوران سالمندی موثر است.کلیدواژگان: تی آر ایکس، تعادل، تحرک پذیری، ترس از سقوط، سالمند
-
صفحات 880-895
مقد مه و اهد اف کیفیت زند گی بیماران د یالیزی که د ر مرحله نهایی نارسایی کلیوی قرار د ارند ، تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار می گیرد . تعاد ل که از عوامل مهم آماد گی جسمانی است، نقش مهمی د ر عملکرد جسمانی و فعالیت های روزمره افراد به ویژه بیماران د یالیزی د ارد . طبق پژوهش های انجام شد ه تمرین د رمانی و فعالیت جسمانی د ر این بیماران باعث کاهش علائم سند رومیک اوره، افزایش کفایت د یالیز و کاهش مرگ و میر د ر این بیماران می شود . هد ف از انجام پژوهش حاضر، بررسی بهبود تعاد ل و کیفیت زند گی بیماران د یالیزی پس از 8 هفته تمرینات ترکیبی است.مواد و روش ها 24 بیمار د یالیزی با د امنه سنی40 تا60 سال د ر شهرستان ارومیه به طور د اوطلبی انتخاب شد ند و به صورت تصاد فی به د و گروه مساوی کنترل (12نفر) و آزمایش (12نفر) تقسیم شدند. کیفیت زند گی، تعاد ل ایستا و پویا قبل و بعد از 8 هفته تمرین ترکیبی منتخب (مقاومتی هوازی) مورد بررسی قرار گرفت. کیفیت زند گی توسط پرسش نامه 26 آیتمی د ر 4 حیطه (سلامت جسمی، سلامت روان شناختی، روابط اجتماعی و محیطی)، رضایت از زند گی با استفاد ه از مقیاس رضایت از زندگی و تعاد ل ایستا و پویا با استفاد ه از د ستگاه Prokin 212N د ر د و نوبت قبل و بعد از اتمام تمرینات ترکیبی اند ازه گیری شد . گروه کنترل د ر این مد ت بد ون هیچ گونه مد اخله به زند گی عاد ی خود پرد اختند .یافته ها بررسی های انجام شد ه بین 2 گروه نشان د اد تمرینات ترکیبی به طور معنی د اری موجب بهبود متغیرهای تعاد ل (تعاد ل ایستا: 0/001=P و تعاد ل پویا: 0/001=P) و کیفت زند گی (حیطه جسمی: 0/001=P، حیطه روان شناختی: 0/001=P، حیطه اجتماعی: 0/010=P و حیطه محیطی: 0/001=P) گروه آزمایش د ر مقایسه با گروه کنترل شد ه است. علاوه بر این تفاوت معنی د اری د ر میزان تعاد ل ایستا و پویای گروه آزمایش پس از انجام تمرینات ترکیبی مشاهد ه شد (001/0=P). نتیجه گیری نتایج حاکی از اثر بخشی تمرینات به کار رفته د ر افزایش میزان تعاد ل و کیفیت زند گی بود . فعالیت ورزشی روزنه امید ی است که می تواند این بیماران را به زند گی قبل از بیماری نزد یک کند . بنابراین شاید بتوان از شیوه تمرینات ترکیبی منتخب مورد استفاد ه د ر این پژوهش برای بهبود تعاد ل و کیفیت زند گی بیماران د یالیزی نتیجه بهتری گرفت.
کلیدواژگان: عملکرد جسمانی، کیفیت زند گی، د یالیز، تمرینات ترکیبی -
بررسی حساسیت روش نسبت در استخراج پدیده فلکشن ریلکسیشن در افراد دارای درد مزمن غیر اختصاصی کمر و سالمصفحات 896-905مقدمه و اهداف روش های مختلفی برای تعیین کمیت پدیده فلکشن ریلکسیشن وجود دارد. با این حال، استاندارد سازی کمی وجود دارد. هدف از این مقاله بررسی حساسیت روش نسبت در استخراج پدیده فلکشن ریلکسیشن در 2 گروه سالم و دارای درد مزمن غیر اختصاصی کمر است.مواد و روش ها 10 فرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی و 10 فرد سالم در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها فلکشن تنه را با زانوی صاف انجام دادند. هر حرکت فلکشن شامل 4 مرحله (1. ایستاده در موقعیت شروع؛ 2. فلکشن تنه با سرعت ثابت (با استفاده از مترونوم)؛ 3. در حالت فلکشن کامل؛ 4. اکستنشن تنه تا حالت ایستاده) بود که که هرکدام از موقعیت ها به مدت 5 ثانیه و 3 بار تکرار انجام شد. سپس با استفاده از روش نسبت، پدیده فلکشن ریلکسیشن بررسی شد.یافته ها نتایج نشان دادند حساسیت تمامی حالات روش نسبت در افراد سالم برابر 100 درصد است. به جز حالت سوم (ریشه مجذور میانگین ها در حالت ایستاده تقسیم بر ریشه مجذور میانگین ها در حالت فلکشن) که این حساسیت 60 درصد در تشخیص پدیده فلکشن ریلکسیشن بود. اما در گروه کمردردی حساسیت حالت اول، 70 درصد، حالت دوم، 80 درصد، حالت سوم 40 درصد، حالت چهارم، 50 درصد، حالت پنجم، (حداکثر ریشه مجذور میانگین ها در حالت اکستنشن تقسیم بر ریشه مجذور میانگین ها در حالت فول فلکشن) 40 درصد و حالت ششم، (عدد 1 تقسیم بر RATIO-4) 50 درصد بود. نتیجه گیری روش های نسبت (به جز حالت دوم) برای استخراج پدیده فلکشن ریلکسیشن در افراد سالم معتبر بود، اما هنگام استفاده از این روش برای افراد کمردردی می بایست با احتیاط از این روش استفاده شود. در حقیقت در حالت دوم حداکثر فعالیت ای ام جی در اکستنشن تقسیم بر میانگین فعالیت در حالت فول فلکشن، برای استخراج پدیده فلکشن ریلکسیشن در افراد کمر دردی معتبر است.کلیدواژگان: فلکشن ریلکسیشن، کمردرد، عضلات بازکننده ستون فقرات
-
صفحات 906-917
مقدمه و اهداف والگوس دینامیک زانو، الگوی تغییر یافته حرکت یا تغییر در ترازبندی اندام تحتانی است که به تغییر عملکرد اندام تحتانی در صفحه فرونتال و جذب نیروی عکس العمل زیاد توسط لیگامان های زانو در طول فعالیت های ورزشی منجر شده که به افزایش آسیب رباط صلیبی قدامی منجر می شود. مطالعه حاضر باهدف مقایسه تعادل، قدرت و دامنه حرکتی ران و مچ پا در ورزشکاران (والیبالیست ها) با و بدون نقص والگوس داینامیک زانو انجام شد.مواد و روش ها روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و از نوع علی مقایسه ای بود. جهت انجام این مطالعه 60 ورزشکار (والیبالیست) انتخاب و در 2 گروه 30 نفری بدون نقص والگوس داینامیک زانو و با نقص والگوس داینامیک زانو قرار گرفتند. در این مطالعه برای تشخیص نقص والگوس داینامیک زانو از آزمون پرش تاک استفاده شد. دامنه حرکتی مفصل ران و مفصل مچ پا با استفاده از گونیامتر یونیورسال و قدرت ایزومتریک عضلات ران و مچ پا با بهره گیری از قدرت سنج دستی تعیین شد. علاوه بر این تعادل ایستا و پویا به ترتیب با آزمون های لک لک و وای ارزیابی شدند. برای مقایسه میانگین متغیرها در 2 گروه از آزمون تی مستقل در نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.یافته ها نتایج مربوط به یافته های تحقیق نشان داد بین تعادل ایستا (0/005=P)، تعادل پویا (0/05≥P)، قدرت ابداکشن (0/03=P) و چرخش خارجی ران (0/01=P) و دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا (0/03=P) بین 2 گروه با و بدون نقص والگوس داینامیک زانو تفاوت معنی داری وجود دارد. به صورتی که افراد بدون والگوس داینامیک زانو عملکرد بهتری در مقایسه با افراد با والگوس داینامیک زانو داشتند. اما این تفاوت در سایر متغیرها بین 2 گروه معنی دار نبود.نتیجه گیری نتایج نشان دهنده اهمیت قدرت و دامنه حرکتی در کاهش نقص والگوس داینامیک زانو است و در طراحی تمرینات باید به این موارد توجه شود.
کلیدواژگان: تعادل، دامنه حرکتی، قدرت، والگوس داینامیک زانو -
صفحات 918-929مقدمه و اهداف ناکارآمدی در عضلات و اجزای عمل کننده بر مفصل زانو باعث ایجاد عارضه های مختلفی می شود که از جمله آن ها می توان به عارضه زانوی پرانتزی اشاره کرد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثرات 8 هفته تمرین دویدن بر روی تردمیل و سطح زمین بر فعالیت الکتریکی عضلات افراد مبتلا به زانوی پرانتزی بود.مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. 45 پسر مبتلا به زانوی پرانتزی به صورت نمونه گیری در دسترس در 3 گروه کنترل، تمرین روی زمین و تمرین روی تردمیل به طور تصادفی قرار گرفتند. تمرینات دویدن 8 هفته در گروه های تمرینی اجرا شد. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب به وسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. جهت تحلیل های آماری از تحلیل واریانس ترکیبی با اندازه های تکراری در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.یافته ها نتایج نشان داد در افراد مبتلا به زانوی پرانتزی بعد از اجرای تمرینات دویدن روی تردمیل، فعالیت الکتریکی عضلات دوسر رانی و دوقلوی داخلی طی فاز تماس پاشنه افزایش معنی دار داشته است. همچنین نتایج نشان داد فعالیت الکتریکی عضلات دوسر رانی و پهن خارجی در گروه افراد مبتلایان به زانوی پرانتزی بعد از تمرینات دویدن بر روی زمین افزایش معنی داری را نشان داده است. در فاز نوسان نیز نشان داده شد فعالیت الکتریکی عضلات درشت نی قدامی، سرینی میانی و نیمه وتری در گروه مبتلایان به زانوی پرانتزی پس از اجرای تمرینات دویدن روی سطح زمین افزایش معنی داری دارد.نتیجه گیری با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت احتمالا دویدن بر روی تردمیل توانسته در بهبود فعالیت عضلات و همچنین در پیشگیری از پیشرفت عارضه زانوی پرانتزی موثر واقع شود.کلیدواژگان: دویدن، تردمیل، زانوی پرانتزی، فعالیت الکتریکی عضلات
-
صفحات 930-943مقدمه و اهداف فلج مغزی یک بیماری شایع عصبی عضلانی همراه با علائم غیر پیشرونده در کودکان است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات تعدیل شده هاتایوگا بر ثبات قامت کودکان فلج مغزی اسپاستیک دایپلژیک است. مواد و روش ها این تحقیق بر روی کودکان 7 تا 14 سال مبتلا به ناتوانی فلج مغزی اسپاستیک - دایپلژیک با سطح 1 تا 3 در سیستم عملکردی حرکتی و صفر تا 3 درجه در مقیاس اصلاح شده اشورث انجام شد. کودکان این تحقیق در حال تحصیل در مدارس استثنایی جسمی حرکتی شهر اصفهان در سال 1397 بودند. این تحقیق به روش نیمه تجربی با طرح مطالعه 2 گروهی همراه با 2 مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. نمونه گیری پژوهش به صورت هدفمند با 14کودک مبتلا به ناتوانی فلج مغزی اسپاستیک دایپلژیک انجام شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی به 2 گروه آزمایش (7 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش تمرینات تعدیل شده هاتایوگا را طی 8 هفته 3 جلسه ای به مدت 45 تا 60 دقیقه انجام دادند. درحالی که گروه کنترل در هیچ گونه برنامه تمرینی شرکت نداشتند. در این تحقیق جهت اندازه گیری ثبات قامت آزمودنی ها، تغییرات مرکز فشار در کف پاها به مدت 6 ثانیه با دستگاه فوت اسکن در 2 مرحله پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری و ثبت شد. برای تحلیل آماری از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر و آزمون تی مستقل استفاده شد. تمامی تحلیل ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 با سطح معناداری 0/05= α انجام شد.یافته ها نتایج آزمون اندازه های مکرر نشان داد پس از 8 هفته تمرینات تعدیل شده هاتایوگا، آزمودنی های گروه آزمایش ثبات قامت معناداری را نسبت به گروه کنترل تجربه کرده اند. همچنین بر اساس نتیجه آزمون تی مستقل کاهش نوسانات مرکز فشار در جهات قدامی خلفی (0/044=P)، داخلی خارجی (P=0/33) و شاخص کل (0/038=P) در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (0/05>P)نتیجه گیری به نظر می رسد انجام تمرینات تعدیل شده هاتایوگا می تواند برنامه مناسبی جهت افزایش ثبات قامت درکودکان با ناتوانی فلج مغزی اسپاستیک دایپلژیک باشد. با این حال، اظهارنظر قطعی در این زمینه منوط به انجام تحقیقات بیشتر است.کلیدواژگان: ثبات قامت، دایپلژیک اسپاستیک، فلج مغزی، هاتا یوگا
-
صفحات 944-955مقدمه و اهداف سندرم درد کشککی رانی یکی از اختلالات شایع اسکلتی عضلانی زانو است که متعاقب آن تغییرات مفصلی در زانو ایجاد می شود و می تواند زمینه ساز آسیب های بیشتر و یا پیچیده شدن شرایط درمانی شود. بررسی حس عمقی یکی از مواردی است که در ارزیابی این افراد می تواند مورد توجه قرار گیرد. از این رو، هدف مطالعه حاضر مقایسه حس عمقی مفصل زانو در والیبالیست های زن مبتلا به سندرم پتلافمورال با والیبالیست های زن سالم بود.مواد و روش ها دراین تحقیق شبه تجربی، 30 نفر (16 نفر مبتلا به سندرم درد پتلافمورال و 14 نفر سالم) با میانگین و انحراف استاندارد سنی 3/39±24/33 سال، قد 3/28±178/72 سانتی متر و وزن 8/04±67/76 کیلوگرم در این تحقیق به عنوان آزمودنی شرکت کردند. حس عمقی مفصل زانوی آن ها در 2 حالت تحمل وزن (اسکات) و عدم تحمل وزن (نشسته) مورد ارزیابی قرار گرفت و اطلاعات کینماتیکی آن از طریق 8 دوربین آنالیز حرکت (VICON انگلستان) با فرکانس 1000 هرتز ثبت شد. تحلیل داده ها با روش آماری آزمون تی مستقل در نرم افزار SPSS نسخه 26 در سطح P≤0/05 انجام شد. یافته ها یافته های تحقیق نشان داد که در افراد مبتلا به سندرم درد کشککی رانی متغیر خطای زاویه ای مفصل زانو در حالت تحمل وزن (اسکات) (0/001=P) و عدم تحمل وزن (نشسته) (0/003=P) تفاوت معناداری دارد. نتیجه گیری نتایج نشان داد حس عمقی در افراد مبتلا نسبت به افراد سالم ضعیف تر است و این حالت می تواند زمینه ساز آسیب های بیشتر شود. بنابراین پیشنهاد می شود که در درمان و توان بخشی این آسیب تقویت حس عمقی نیز برای افراد لحاظ شود و تست های دقیق تری برای ارزیابی ان طراحی شود.کلیدواژگان: سندرم درد کشککی رانی، زانو، حس عمقی، کینماتیک، زاویه بازسازی
-
صفحات 956-971مقدمه و اهداف شیوع ویروس کرونا باعث افزایش کم تحرکی در بین اقشار مختلف جامعه شده و افراد از حضور در اماکن ورزشی سرپوشیده به دلیل ترس از ابتلا به ویروس کرونا امتناع می کنند. در این راستا افزایش دانش و آگاهی در زمینه اثر بخشی تجهیزات ورزشی پارکی برای توسعه فعالیت ورزشی و سلامتی می تواند اثر بخش باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات با دستگاه های بدن سازی پارکی بر عملکرد عضلانی اندام تحتانی زنان است.مواد و روش ها پژوهش حاضر، ازلحاظ زمان یک تحقیق آینده نگر، ازلحاظ موضوع یک تحقیق کاربردی و ازلحاظ روش و استراتژی یک پژوهش نیمه تجربی است. جامعه پژوهش حاضر شامل زنان غیرفعال شهر تهران با دامنه سنی 25 تا 35 بود. 40 زن غیرفعال که سابقه هیچ گونه فعالیت بدنی در 1 سال گذشته نداشتند، به عنوان نمونه پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در 2 گروه کنترل و آزمایش (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل 8 جلسه تمرین (هفته ای 2 جلسه) با استفاده از وسایل ورزشی پارکی همچون دستگاه گام زن جلو و عقب، دستگاه توسن و دستگاه پرس پا بود. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز آزمون توان سارجنت، مسافت سه لی، آزمون تعادل ستاره و زمان پرش تک پا در مسافت 6 متر بود. برای تحلیل داده ها در کنار آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار و غیره) از آزمون کولموگروف اسمیرنف برای بررسی توزیع نرمال متغیرها و از آنالیز کوواریانس برای بررسی تغییرات متغیر ها در نرمافزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.یافته ها پس از خارج کردن تاثیر پیش آزمون، اختلاف معناداری بین میانگین نمرات 2 گروه در پس آزمون پارامترهای عملکرد عضلانی (مسافت سه لی (255/20، 0/001)، تعادل (13/20، 0/001)، توان سارجنت (25/75، 0/001) و پرش تک پا در مسافت 6 متر (2/55، 0/001) وجود داشت. بنابراین تمرینات با دستگاه های بدن سازی پارکی بر عملکرد عضلانی اندام تحتانی زنان تاثیر معناداری دارد. نتیجه گیری تمرینات با دستگاه های بدن سازی پارکی می تواند با اثرات مطلوب بر انعطاف پذیری و ساختارهای عصبی عضلانی در جهت افزایش فعالیت بدنی و بهبود عملکرد عضلانی اندام تحتانی زنان مورداستفاده قرار گیرد.کلیدواژگان: دستگاه های بدن سازی پارکی، عملکرد عضلانی، فعالیت بدنی زنان، تعادل
-
صفحات 972-985مقدمه و اهداف سکته مغزی یکی از بیماری های شایع در جهان است و به عنوان پنجمین بیماری منجر به مرگ در جهان شناخته شده است که به شدت موجب ناتوانی اندام فوقانی می شود. یکی از اهداف اصلی توان بخشی در این بیماران، بهبود عملکرد اندام فوقانی آن هاست. بازآموزی همراه با تمرینات دوگانه، یکی از روش های توان بخشی در بیماران سکته مغزی است که همراه با اجرای وظایف حرکتی، تمرینات ذهنی نیز از بیمار خواسته می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر بازآموزی به همراه تمرینات دوگانه برعملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی مزمن، شامل عملکرد اندام فوقانی، تون عضله خم کننده آرنج، دامنه حرکتی فعال بازکردن مچ دست و توانایی بیمار در انجام فعالیت روزمره است.مواد و روش ها در این مطالعه پایلوت، 16 بیمار خانم مبتلا به سکته مغزی مزمن (بیش از 6 ماه) با توجه به معیارهای ورود و خروج، برای درمان انتخاب شدند و به 2 گروه 8 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای هر 2 گروه، درمان روتین شامل تحریک الکتریکی عضلات چهارسر و دورسی فلکسورهای سمت درگیر، 10 دقیقه دوچرخه و انجام 3 وظیفه حرکتی برای اندام فوقانی انجام شد. در گروه آزمایش، بازآموزی حرکتی شامل انجام 3 وظیفه حرکتی بود: 1. روی هم چیدن بلوک های رنگی؛ 2. باز و بسته کردن درب بطری؛ 3. حرکت دادن لوبیاها با قاشق به سمت هدفی معین. هم زمان با انجام وظیفه شمارش معکوس اعداد نیز انجام شد. این درمان ها به مدت 12جلسه (3 جلسه در هفته و به مدت 4هفته) انجام شد. متغیرهای عملکرد اندام فوقانی تون عضلات خم کننده آرنج، دامنه حرکتی فعال اکستنشن مچ دست (با گونیامتری) و فعالیت های روزمره (شاخص بارتل)، قبل و بعد از درمان اندازه گیری شدند. یافته ها تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها بین 2 گروه یافت نشد (P>0/05). در مقایسه بین گروهی، هم در گروه کنترل و هم در گروه آزمایش بهبود معناداری در 3 متغیر عملکرد اندام فوقانی، اسپاستیسیتی و انجام فعالیت های روزانه بعد از 4 هفنه مداخله در مقایسه با شرایط بیس لاین داشت (P<0/05). هر چند برای متغیر دامنه حرکتی فعال اکستنشن مچ دست در هر 2 گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری بین 2 شرایط یافت نشد (P>0/05). نتیجه گیری نتایج نشان داد هر 2 نوع بازآموزی با و بدون تمرینات دوگانه موجب بهبود قابل ملاحظه در عملکرد، اسپاستیسیته و توانایی فرد در فعالیت های روزمره بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن می شود. اما بازآموزی دوگانه تاثیر بیشتری روی ایتن پارامترها نداشت.کلیدواژگان: سکته مغزی مزمن، بازآموزی عملکردی همراه با تمرینات دوگانه، عملکرد اندام فوقانی، تون عضله، قدرت عضله
-
Pages 802-815
Background and Aims Faulty movement patterns can lead to dysfunctional and uncoordinated mobility. A proper pattern can cause better movement. In fact, an efficient movement provides more energy for endurance and power with less effort and more mobility and agility. Many studies have reported the effect of feedback on improving faulty movement patterns as a risk factor for anterior cruciate ligament injury. This study aims to investigate whether feedback can affect the performance of people with abnormal lower extremity movement patterns or not.Methods This is a systematic review study. Related articles published from 2000 to 2020 were found by searching in international (Google Scholar, PubMed, ScienceDirect) and national (MagIran, IranDoc) databases using the keyword videotape augmented feedback, augmented feedback, feedback, jump-landing, immediate effect.Results Out of 10 reviewed studies, two were systematic review studies, one was a systematic meta-analysis study, and seven were interventional studies. In all studies, feedback methods had a positive effect on the biomechanics of the lower limb. Three studies examined the impact of feedback on performance, of which two studies stated that feedback caused a decrease in performance, while one study stated that feedback did not affect performance.Conclusion In many studies, feedback methods improved movement patterns, but further studies are needed to understand the effect of feedback on the performance of people with abnormal lower extremity movement patterns.
Keywords: videotape augmented feedback, augmented feedback, Feedback, jump landing, immediate effect -
Pages 816-831
Background and Aims Low back pain (LBP) is the most common cause of activity limitation. Various treatments such as electrotherapy, hydrotherapy, and exercise therapy have been suggested to improve nonspecific LBP. The present study aims to review studies that have investigated the effect of different methods on pain and disability in people with nonspecific LBP.Methods This is a review study. A search was first conducted in Google Scholar, ScienceDirect, PubMed, and Scopus databases for related articles published from 2016 to 2021 using the keywords exercise therapy, corrective exercise, electrotherapy, treatment, and non-specific chronic low back pain. The PEDro scale was used to check the quality of articles.Results Among the articles found, 15 were selected for the review. These studies mainly examined the effect of therapeutic methods on pain, functional disability, thickness, and activity of core muscles in people with non-specific chronic low back pain.Conclusion Core stabilization exercises with an emphasis on deep muscles have a better effect on pain, functional disability, and muscle thickness of people with nonspecific LBP.
Keywords: nonspecific chronic low back pain, Functional Disability, Thickness of the lumbopelvic muscles, Treatment interventions -
Pages 832-843
Background and Aims Sleep problems such as insomnia are common in individuals with severe mental disorders. The sleep-enhancing interventions provided by occupational therapists can be used for primary prevention and health promotion. This study aims to explore the existing evidence on occupation-based sleep interventions for individuals with severe mental disorders.Methods This is a scoping review, conducted based on Arksey and O’Malley’ five-step method. A search was first conducted in eight online databases (MagIran, SID, IranDoc, Google Scholar, PubMed, Cochrane Library, Scopus, Web of Science , OT seeker, Psych INFO) to find articles that addressed sleep interventions for individuals with severe mental disorders Two raters reviewed all articles independently. Articles were categorized according to the type of sleep interventions.Results Thirty-two studies were reviewed. Four categories of occupation-based sleep interventions were extracted, including cognitive behavioral therapy (n=12), physical activity (n=7), multicomponent interventions (n=5), and other interventions (n=8).Conclusion The occupation-based sleep interventions can improve sleep quality and health in people with severe mental disorders. Occupational therapists and clinicians need to conduct more studies to provide evidence for occupation-based sleep interventions.
Keywords: Severe mental disorders, sleep interventions, occupational therapy, scoping review -
Pages 844-855Background and Aims In recent years, the use of motor learning training methods to reduce anterior cruciate ligament (ACL) injuries has been considered by researchers, and finding the best training method in this field has become very important. In this study, we aim to compare the effects of linear and non-linear motor learning methods on kinematic variables during a landing task.Methods in this study, 24 students from Kharazmi University who were beginner basketball players, were selected by a convenience sampling method, and divided into two groups of linear pedagogy (LP) and non-linear pedagogy (NLP). They received training methods for two months, two sessions per week (each for 90-115 minutes). In the LP group, the presentation of movement patterns and feedback was used. In the NLP group, the manipulation of constraints (environmental factors and tasks) was used so that the individuals could discover their own unique performance. The measured kinematic variables were trunk flexion angle, hip flexion angle, knee flexion angle, knee valgus angle, ankle dorsiflexion angle, hip range of motion, knee range of motion, ankle range of motion, hip flexion range, and knee flexion range.Results The results of the analysis of covariance showed that the NLP had significantly better effects on all kinematic variables compared to the LP (P<0.05).Conclusion The NLP, by focusing on exploration and finding optimal solutions, is a more effective strategy to prevent ACL injury by affecting kinematic variables. This emphasizes the role of constraint manipulation in training.Keywords: Linear learning method, Nonlinear learning method, Kinematic variables, Anterior Cruciate ligament
-
Pages 856-867Background and Aims A sedentary lifestyle can lead to cardiovascular diseases such as atherosclerosis. Despite the use of therapeutic interventions such as angioplasty in patients with atherosclerosis, the recurrence of stenosis is possible. Rehabilitation exercises can improve the function and structure of blood vessels by improving the biomechanics of the blood flow. In this study, we aim to assess the effect of eight weeks of aerobic exercise on selected blood biomechanical variables in the bilateral femoral artery of middle-aged men up to seven days after coronary angioplasty.Methods In this quasi-experimental study, participants were 30 men with coronary angioplasty aged 45-60 years, referred to the cardiac rehabilitation clinic of Tehran Heart Hospital. They were assigned to two exercise and control groups. Their systolic and diastolic blood velocity, pressure, and intensity were first measured. The aerobic exercise program was then performed according to the American College of Sports Medicine instructions. Analysis of covariance, paired t-test, or Wilcoxon test were used based on their results. The significance level was set at 0.05.Results The resting heart rate and systolic and diastolic blood pressures were at the same level in both groups, but the maximum heart rate of the control group was lower. The results showed no significant difference between two groups in any blood variables. Conclusion The effect of aerobic exercise was not confirmed in this study, may be due to heart disease or structural changes in the arteries (increased arterial stiffness and decreased arterial elasticity, especially in peripheral arteries). To increase the effect of rehabilitation exercises on peripheral arteries rather than central arteries, more intensity and duration of exercises are recommended to achieve the desired result.Keywords: Coronary angioplasty, Femoral artery, Aerobic Exercise, Middle-aged men, Blood biomechanical variables
-
Pages 868-879Background and Aims Decreased muscle strength due to aging can lead to neuromuscular disorders, increased risk of falling, decreased function in daily activities, and reduced independence in the elderly. The present study aims to investigate the effect of eight weeks of TRX suspension training on lower limb muscle strength, balance, mobility, and fear of falling in older men.Methods This is a quasi-experimental. Participants were 30 elderly men with a mean age of 67.9±4.3 years who were assigned into two groups of TRX (n=16) and control (n=14). In the pre-test phase, lower limb strength was measured by the 30-second chair stand test, functional balance by the Berg balance scale, functional mobility by the timed up & go test, and fear of falling by the falls efficacy scale -international. Then, the TRX group performed the functional training for eight weeks, three sessions per week, each for about one hour. After performing the exercises, post-test assessments were performed in two groups. To compare the groups, the analysis of covariance and Bonferroni post hoc test were used in SPSS software, version 19. The significance level was set at 0.05.Results The TRX functional training significantly improved lower limb strength, balance, and functional mobility of the elderly (P≤0.001); however, it had no significant effect on their fear of falling (P>0.05).Conclusion Given the positive effects of TRX functional training on lower limb strength, functional balance, and mobility of elderly men, it seems that this suspension training can be used to improve lower limb muscle strength, functional balance, and mobility of older men.Keywords: TRX, Balance, Mobility, Fear of Falling, Elderly
-
Pages 880-895
Background and Aims The quality of life of hemodialysis patients who are in the final stages of renal failure is affected by various factors. Balance, as an important factor in physical ability, plays an important role in the physical and daily activities of people, including hemodialysis patients. Exercise and physical activity in these patients can reduce the symptoms of uremic syndrome, increase hemodialysis quality, and reduce mortality in these patients. This study aims to investigate the improvement of balance, quality of life, and satisfaction with life of hemodialysis patients after 8 weeks of combined exercises.Methods In this study, 24 patients with hemodialysis aged 40-60 years in Urmia, Iran participated voluntarily and were randomly divided into two groups of control (n=12) and exercise (n=12). Their quality of life (by 26-item World Health Organization quality of life questionnaire in four areas of physical health, psychological health, social relationships, and environmental health), satisfaction with life (by the satisfaction with life scale), static and dynamic balance (using the Prokin 212N device) were measured before and after 8 weeks of resistance-aerobic exercises in both groups. The control group had their normal daily activities during this period without any intervention.Results The combined exercise program significantly improved the static balance (P=0.001), dynamic balance (P=0.001), and quality of life (P=0.001 for physical, psychological, and environmental health; P=0.010 for social relationships) in the exercise group compared to the control group. In addition, a significant effect was found on the satisfaction with life in the exercise group (P=0.001).Conclusion The combined exercise program is effective in improving balance, satisfaction with life, and quality of life of hemodialysis patients. It is recommended to use these exercises to improve the balance, quality of life, and satisfaction with life of these patients.
Keywords: physical function, Quality of life, hemodialysis, Combination training -
Pages 896-905Background and Aims There are different methods for quantifying the flexion-relaxation phenomenon (FRP). However, there is little standardization for them. This study aimes to evaluate the sensitivity of the ratio method in identifying the FRP in people with non-specific low back pain (LBP) and healthy people.Methods In this study,10 patients with nonspecific LBP and 10 healthy people participated voluntarily. They performed a trunk flexion with a straight knee. Each trunk flexion was done in four modes: (1) standing in the starting position, (2) trunk flexion at a fixed speed (using a metronome), (3) full flexion, and (4) trunk extension to the standing position. Each mode took 5 seconds and was performed 3 times. Then, the FRP was investigated using the ratio method as well as the visual inspection method.Results The sensitivity of all ratios in identifying the FRP in healthy people was 100%, except for the third ratio (the root mean square of EMG activity in a standing position divided by the root mean square in flexion mode), which was 60%. In the LBP group, the sensitivity of the first ratio was 70%; for the second ratio, it was 80%; for the third ratio, 40%; for the fourth ratio, 50%; for the fifth mode (the root mean square in extension mode divided by the root mean square in full flexion mode), 40%; and for the sixth mode, 50%.Conclusion All ratios (except for the second ratio) are valid for identifying the FRP in healthy people, but caution should be taken in using the ratio method for people with LBP; only the second ratio (maximum EMG activity in the extension mode divided by the average EMG activity in the full flexion mode) should be used for these individuals.Keywords: flexion-Relaxation, Low back pain, Erector spinae
-
Pages 906-917
Background and Aims Dynamic knee valgus (DKV) is an abnormal pattern of movement or abnormal alignment of the lower limb that causes changes in lower limb function in the frontal plane and absorption of excessive reaction force by the knee ligaments during sports activities, which can increase the risk of anterior cruciate ligament injury. This study aims to compare the balance, strength, and range of motion (ROM) of hip and ankle joints in volleyball players with and without DKV.Methods This is a quasi-experimental and causal-comparative study. Participants were 60 volleyball players (30 with DKV and 30 without DKV). The tuck jump test was used to evaluate their DKV. The ROM of knee and ankle joints was measured using a goniometer, while the isometric strength of the hip and ankle muscles was determined using a hand dynamometer. Then static and dynamic balances were evaluated by the Stork test and the Y balance test, respectively. Independent t-test was used to compare the means of variables between the two groups in SPSS software, version 24.Results The results showed a significant difference in static balance (P=0.005), dynamic balance (P≤0.05), hip abduction strength (P=0.03), hip external rotation strength (P=0.01), and ROM of ankle dorsiflexion (P=0.03) between the two groups, where those without DKV performed better. The difference in other variables was not significant between the two groups.Conclusion The results indicate the importance of improving hip abduction and hip external rotation strength as well as the ROM of ankle dorsiflexion for reducing the DKV, which should be considered in designing training protocols.
Keywords: Balance, Range of motion, Strength, Dynamic Knee Valgus -
Pages 918-929Background and Aims Weakness in the knee muscles and other components of the knee joint can cause various complications, including the genu varum. This study aims to investigate the effects of eight weeks of running on a treadmill and on the ground on muscle activities in individuals with genu varum.Methods This is a quasi-experimental and laboratory study. Forty-five young men with genu varus were randomly divided into three groups: control, ground-based training, and treadmill training. Running exercises were performed for eight weeks in the training groups. The electrical activity of selected muscles was recorded by an electromyography system. For statistical analysis, repeated measures analysis of variance was used. The significant level was set at 0.05.Results In the treadmill training group, the electrical activity of the biceps femoris and gastrocnemius medialis muscles increased significantly after training during the heel contact phase. In the ground-based training group, the electrical activity of the biceps femoris and vastus latralis muscles significantly increased after training. In the swing phase of running, the electrical activity of the tibialis anterior, gluteus medius, and semitendinosus muscles was also significantly increased after training in the ground-based training groupConclusion It seems that running on a treadmill may have been effective in improving muscle activity and preventing the progression of the knee genu varum.Keywords: Running, Treadmill, Genu varum, Electrical muscle activity
-
Pages 930-943Background and Aims Cerebral palsy is a common neuromuscular disease with non-progressive symptoms in children. The present study aims to investigate the effect of modified Hatha yoga exercises on the balance of children with spastic diplegia cerebral palsy.Methods This is a quasi-experimental study with a pretest/posttest design. The study population includs all children with spastic diplegia cerebral palsy (with levels 1 to 3 based on the Gross Motor Function Classification System and grades 0 to 3 based on the Modified Ashworth Scale) aged 7-14 years, who were selected from exceptional schools for the disabled students in Isfahan, Iran in 2018. Using a purposive sampling method, 14 eligible children were selected and randomly assigned into two groups of control and exercise. The exercise group performed the modified Hatha yoga exercise for eight weeks at three sessions per week; while the control group did not receive any intervention. The foot plantar center of pressure (COP) was recorded for six seconds (as the balance test) using a foot scanner in the pre-test and post-test phases. Finally, the data were analyzed using repeated measures analysis and independent t-test in SPSS software, version 23. The significance level was set at 0.05.Results The intervention significantly improved the balance of the exercise group compared to the control group. The reduction of COP fluctuations in anterior-posterior (P=0.044), mediolateral (P=0.033), and total directions (P=0.038) in the exercise group were significantly higher than in the control group (P<0.05).Conclusion The modified Hatha Yoga can be a suitable exercise to improve the postural control of children with spastic diplegia cerebral palsy. However, further research is needed to draw a definitive conclusion.Keywords: Cerebral palsy, Spastic diplegia, Hatha yoga, Postural control
-
Pages 944-955Background and Aims Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is one of the common knee disorders, which can cause injuries or more complicated medical conditions. Proprioception is one of the factors that can be considered in the assessment of people with PFPS. The present study aims to compare the knee joint proprioception between female volleyball players with PFPS and healthy peers.Methods In this quasi-experimental study, 30 female athletes (16 with PFPS and 14 healthy) with a mean age of 24.33±3.39 years, height of 178.72±3.28 cm and weight of 67.76±8.04 kg participated. Knee joint proprioception was evaluated in two modes: weight-bearing (single-leg squat) and non-weight-bearing (knee extension). Kinematic data were recorded by eight motion capture cameras (Vicon, UK) at a frequency of 1000 HZ. Statistical analysis was done in SPSS software, version 26 using independent t-test. The significant level was set at 0.05.Results Findings showed that the error of reconstruction angles in weight-bearing (P=0.001) and non-weight-bearing (P=0.003) conditions was significantly different between the two groups.Conclusion The knee joint proprioception is weaker in female volleyball players with PFPS than in healthy peers, which can lead to more injuries. it is recommended to strengthen the proprioception in athletes with PFPS during treatment and rehabilitation, and more accurate tests should be designed to evaluate it.Keywords: patellofemoral pain syndrome, knee, Proprioception, Kinematics, reconstruction angle
-
Pages 956-971Background and Aims This study aimed to investigate the effect of exercises using fitness equipment in parks on the lower limb muscle function of inactive women in Iran.Methods This is a prospective quasi-experimental study. The study population includes all inactive women in Tehran, Iran, aged 25-35 years. Of these, 40 women with no history of physical activity in the past year were selected using a convenience sampling method and randomly divided into two groups of control (n=20) and exercise (n=20). The training program consisted of workouts using fitness equipment in parks (sky walker, aero rider, and leg press machine) at 8 sessions, two sessions per week. The tests included Sargent jump test, triple jump test, star excursion balance test, and 6-meter single-leg timed hop test. The data were analyzed using descriptive statistics (mean and standard deviation), the Kolmogorov-Smirnov test (to examine the normal distribution of data), and the analysis of covariance (to examine differences in variables between the two groups) in SPSS software, version 24.Results After controlling the effect of pre-test scores, there was a significant difference between the two groups in the post-test score of the parameters of muscle function, indicating that exercises using the fitness equipment in parks can affect the lower limb muscle function of inactive women.Conclusion Exercises using park fitness equipment can be used to improve the lower limb muscle function of inactive women.Keywords: Park fitness equipment, muscle function, women, physical activity, Balance
-
Pages 972-985Background and Aims Stroke is the fifth leading cause of death in the world; which can cause disability. One of the main goals of rehabilitation in these patients is to improve their upper limb function. Dual-task training (DTT) is one of the rehabilitation methods in stroke patients, which include performing motor tasks along with mental exercises. This study aims to investigate the effect of DTT on upper limb function, elbow flexor muscle tone, wrist extension range of motion (ROM), and the ability to perform activities of daily living (ADL) in women with chronic stroke.Methods In this pilot study, 16 female patients suffering from chronic stroke for more than 6 months were selected and divided into two groups of 8 including training and control. In both groups, the routine treatment included electrical stimulation of quadriceps and dorsiflexors of the affected hand, 10 minutes of bicycling, and performing three movement tasks for the upper limb (sorting colored blocks, opening and closing the bottle cap with the affected hand, and moving the beans with a spoon towards a determined point). In the training group, DTT included performing these three movement tasks simultaneously with performing mental task (counting down from 100). The training was performed for 4 weeks at 12 sessions, three sessions per week. The upper limb function was measured by the box & block test; elbow flexor muscle tone by the modified Ashworth scale; active ROM of wrist extension by a goniometer; and ADL by the Barthel index before and after the treatments. Results No significant difference was found in any variables between the two groups (P>0.05). In both in groups, there was a significant improvement in the three variables of elbow flexor muscle tone, upper limb function, and the ability to perform ADL after interventions compared to baseline (P<0.05). However, no significant difference was found in the active ROM of wrist extension in any groups (P>0.05).Conclusion Training with and without DTT can lead to significant improvement in elbow flexor muscle tone, upper limb function, and the ability to perform ADL in women with chronic stroke. The DTT has no superior effect on these variables.Keywords: Chronic Stroke, Dual-task training, upper limb function, Muscle tone, Spasticity
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.