بررسی تاثیر دریافت بازخورد بینایی از طریق آئینه در نتایج باز آموزی حسی پس از ترمیم اعصاب مدین/ اولنار در اندام فوقانی

دریافت بازخورد بینایی از طریق آئینه (آئینه درمانی) یکی از مداخلات جدیدی است که بر مشاهده حرکات دست سالم در آئینه جهت بهبود حرکات دست آسیب دیده تمرکز می کند، پایه ی این روش بر مبنای مفهوم بازنمایی مرکزی عضو قطع شده یا آسیب دیده می باشد. هدف از مطالعه ی حاضر، تعیین تاثیر آئینه درمانی به عنوان یک روش مکمل در نتایج حاصل از بازآموزی حسی پس از ترمیم عصب مدین/ اولنار در اندام فوقانی می باشد.
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، تعداد 10 بیمار با آسیب عصب مدین/ اولنار (میانگین سن: 32 سال) از جامعه در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی با روش Random card در 2 گروه درمان و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه کنترل و آئینه درمانی، برنامه های معمول توانبخشی را 3 جلسه در هفته به مدت 40 دقیقه دریافت کردند. علاوه بر این بیماران گروه مداخله تکنیک آئینه درمانی را روزانه 15 دقیقه و 5 روز در هفته به مدت 8 هفته دریافت نمودند. وضعیت حسی توسط (SWMS) Semmes_ Weinstein Monofilaments و (TPD) Two Points Discrimination و کارکرد حسی توسط تست Stereognosis، قبل (6-4 هفته بعد از جراحی) و بعد از اتمام مداخلات (12هفته بعد از جراحی) مورد ارزیابی قرار گرفت.
آنالیز نهایی بر روی 10 بیمار صورت گرفت. نمرات ابزارهای ارزیابی SWMS و TPD در هر دو گروه بهبودی معناداری در جلسه پس از درمان نشان داد. تغییرات در نمرات SWMS و TPD و استرگنوزیس در گروه آئینه درمانی به مراتب بیشتر از گروه کنترل بود(05/0≥p).
رویکرد دریافت بازخورد بینایی از طریق آئینه در ترکیب با برنامه های معمول باز آموزی حسی، سبب بهبودی بیشتری درحس سطحی و تمایز لمسی دست نسبت به گروه کنترل در فاز اول برنامه های بازآموزی حسی گردید که می توانست به علت استفاده از پتانسیل نوروپلاستی سیتی مغزی و تحریک نواحی حسی-پیکری و شبکه های حرکتی وتعدیل بازسازماندهی مغزی زودهنگام و جلوگیری از تغییرات بیشتر آن باشد.