بررسی مقایسه ای تاثیر پیش گیرانه ی تجویز داروی میدودرین بر وازوپلژی حین اعمال جراحی قلب

سندرم وازوپلژیک، شکلی از شوک های گشاد کننده ی عروقی است که در نیمی از بیماران پس از جراحی بای پس قلبی- ریوی رخ می دهد و سبب افزایش مرگ و میر و بروز عوارض در این بیماران می شود. از این رو، هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر پیش گیرانه ی داروی میدودرین بر وازوپلژی حین اعمال جراحی قلب بود.
این مطالعه، بر روی 71 بیمار تحت جراحی قلب انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مورد، قرص میدودرین با دز 5 میلی گرم و در گروه شاهد، دارونما یک ساعت قبل از جراحی به بیماران تجویز شد. سپس، علایم حیاتی در دو گروه در مراحل مختلف جراحی مورد مطالعه قرار گرفت. برای مقایسه ی متغیرهای مورد مطالعه، از آزمون های t، χ2 و Mann-Whitney استفاده شد.
بررسی میانگین اختلاف علایم حیاتی بیماران با قبل از القای بیهوشی در هر دو گروه مشخص نمود که میانگین اختلاف فشار خون دیاستول بعد از بیهوشی و بعد از پمپ با قبل از القای بیهوشی در گروه شاهد افت داشت؛ به گونه ای که به ترتیب 49/0 و 5/5 میلی متر جیوه افت با ارزش های اخباری مثبت 004/0 و 009/0 به دست آمد. در حالی که در گروه مورد، ثبات بیشتری وجود داشت و به ترتیب مقادیر 27/11 و 64/4 میلی متر جیوه افزایش فشار خون مشاهده شد. همچنین، میانگین دز تجویز شده ی افدرین در گروه مورد (71/20 میلی گرم) کمتر از گروه شاهد (56/41 میلی گرم) بود (ارزش اخباری مثبت 001/0).
تغییرات فشار خون سیستول و دیاستول در بیماران دریافت کننده ی میدودرین کمتر از گروه شاهد بود. از این رو، می توان دریافت که میدودرین سبب ثبات علایم حیاتی و کاهش خطر ابتلا به سندرم وازوپلژیک قلبی می شود.