توانائی های فردوسی در شخصیت پردازی یکی از ویژگی های سبکی مطالعه موردی: تحلیل شخصیت گرسیوز

ادبیات به دلیل ماهیت و حوزه گستردهاش با دیگر رشته های علوم انسانی از جمله روانشناسی تناسب موضوعی دارد و قابلیت انجام پژوهش های بین رشتهای را داراست. شاهنامه از آثار مهم ادبیات فارسی است که آفریدگارش، فردوسی در توصیف شخصیت های کلیدی آن به گونه ای تصویر- پردازی کرده که با تحلیل های روانشناسی میتوان به لایه های پنهان روانی و شخصیتی ایشان دست یافت. این امر حاکی از نگاه دقیق شاعر به سرشت و روان آدمی و توصیف موشکافانه حالات نفسانی شخصیتهاست. از جمله این شخصیتها میتوان به گرسیوز اشاره کرد که فردوسی به ارائه نشانه ها، توصیف رفتار و علل انگیزشی وی میپردازد. با بررسی این توصیف ها و نشانه ها و مقایسه آنها، میتوان نتیجه گرفت اختلال روانی گرسیوز منجر به قتل سیاوش میشود. در میان شخصیت های داستان سیاوش، گرسیوز ضد قهرمان است که در این مقاله علت روانشناسانه رفتار وی عقده « در فرض » حقارت شده است. بنابر گزارش فردوسی میتوان علل پیدایش اختلال روانی را در گرسیوز نسبت به سیاوش در این موارد دانست: حسادت گرسیوز از فر و دستگاه سیاوش و حسادت به همچنین برخی از ویژگی های رفتاری در گرسیوز هست .« کمان کی » پیروزی سیاوش در کشیدن که منجر به کشتن سیاوش میشود: خشم، نفرت، رشک و حسادت، هراس و... .