فراوانی ایزوله های انترواگریگیتیو اشریشیاکلی در بیماران مبتلا به اسهال مراجعه کننده به بیمارستان های تهران

انترو اگریگیتیو اشریشیاکلی (EAEC) بعد از انتروتوکسیژنیک اشریشیا کولی (ETEC) به عنوان دومین عامل اسهال مسافرتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. با توجه به اهمیت تشخیص اسهال مزمن به خصوص در کودکان و نامناسب بودن روش های سنتی در تشخیص EAEC و اطلاعات ناکافی از شیوع اسهال به واسطه ی EAEC ، استفاده از روش های مولکولی می تواند بسیار مفید باشد. در این مطالعه قصد بر این است تا با استفاده از روش PCR، فراوانی پاتوتایپ های EAEC در میان باکتری های اشریشیاکلی ای که از نمونه های بیماران مبتلا به اسهال مراجعه کننده به چند بیمارستان در تهران جدا شده اند، بررسی گردد.
در این مطالعه ی موردی-شاهدی، 165 نمونه ی اسهالی و 165 نمونه ی غیر اسهالی از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب تهران با استفاده از روش های کشت جهت جداسازی اشریشیاکلی بررسی شدند. سپس با استفاده از روش جوشاندن DNA ایزوله های اشریشیاکلی استخراج شد. تمامی ایزوله ها از نظر وجود ژن uidA و سپس از نظر وجود ژن aggR جهت شناسایی EAEC با روش PCR بررسی شدند. نتایج با استفاده از آزمون های آماری کای دو و فیشر مورد ارزیابی قرار گرفت.
از میان 165 نمونه ی اسهالی و 165 نمونه ی غیر اسهالی بر اساس نتایج آزمایشات کشت ، به ترتیب 154 و 146 ایزوله ی اشریشیاکلی شناسایی شد. طبق نتایج PCR برای ژن uidA جهت تایید مولکولی ایزوله های اشریشیاکلی ، 140 ایزوله از نمونه های اسهالی و 136 ایزوله ی از نمونه های غیر اسهالی دارای این ژن بودند و ایزوله های فاقد این ژن از مطالعه خارج شدند. ژن aggR در 6 ایزوله (28/4 درصد) از نمونه های اسهالی شناسایی شد و در نمونه های غیراسهالی یافت نشد.
به نظر می رسد که پاتوتایپ های EAEC از عوامل فعال در بیماری اسهال هستند که معمولا به علت ضعف تشخیصی در روش های کشت نادیده گرفته می شوند. با توجه به اهمیت این بیماری به خصوص در کودکان و بیماران دچار نقص ایمنی، استفاده از روش هایی مثل PCR جهت تشخیص و درمان به موقع موارد حاد و تهدید کننده ی حیات می تواند بسیار مفید باشد.