زاویه دید در داستان های «شرق بنفشه» و «شام سرو و آتش» شهریار مندنی پور

استفاده از شگردها یا تکنیک های روایت، نقش مهمی در تاثیربخشی داستان و اثر هنری ایفا می کند؛ از این روست که داستان نویسان مدرن درصدد ایجاد خلاقیت در داستان نویسی و به ویژه روایت و شگردهای آن هستند. نویسنده نوگرا علاوه بر ایجاد ارتباط و القای افکار و اندیشه های خود به مخاطب، او را درگیر و دار روایت پردازی، توصیفات، فضاها و تکنیک های نو قرار می دهد تا خواننده خود به کشف آن دست یابد و زیبایی های ادبی اثر را درک کند. از جمله این نویسندگان، شهریار مندنی پور، نویسنده خلاق و پرکار معاصر است. او در آثارش به عنصر زاویه دید و چگونگی روایت توجه ویژه ای دارد. شگردهای روایتگری وی، ارتباط ساختاری و هماهنگی بین آن ها موجب شکل گیری شکل خاص داستان نویسی وی می شود؛ شکلی که به دنبال چگونگی و نحوه روایت، حاصل می شود و بر لذت زیباشناختانه اثر ادبی می افزاید. در پژوهش پیش رو با بهره گیری از روش استقرایی مبتنی بر توصیف و تحلیل و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای دو داستان «شرق بنفشه» و «شام سرو و آتش» از مجموعه داستان «شرق بنفشه» انتخاب بررسی شده است. یافته ها نشان می دهند که؛ راوی از شیوه جریان سیال ذهن بهره می برد؛ زیرا عنصر زمان سیر خطی ندارد و با پرش های سیال وار ذهن، نوعی شکاف و تداخل در نظم زمانی را به وجود می آورد. حوادث از ناخودآگاه ذهن شخصیت ها با پیچیدگی ها و درهم ریختگی های پیش از گفتار همراه است. علاوه براین انتخاب دقیق زاویه دید با محتوای داستان هماهنگی تام دارد. تاکید بر تغییر زاویه دید و بهره گیری از چند شیوه روایت، نشان دیدگاهی همه جانبه نگر است. همچنین بهره گیری از عنصر زمان یا زمان گریزی ها و مکان گریزی های راوی با نثری موزون، از ویژگی های داستان نویسی اوست.