پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس تاب آوری و سبک های دلبستگی نوجوانان دختر متوسطه دوم شهرستان شهریار

نوجوانان بر حسب ویژگی های رشدی خود بیشتر در معرض رفتارهای پرخطر هستند. ازجمله عوامل تاثیرگذار بر روی این رفتارها دلبستگی و تاب آوری است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه رفتارهای پرخطر با تاب آوری و سبک های دلبستگی نوجوانان دختر بوده است.
این پژوهش توصیفی و روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، دانش آموزان دختر متوسطه شهرستان شهریار هستند که در سال 95-1394 مشغول به تحصیل بودند. با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای، 317 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و داده ها بر اساس پرسشنامه تاب آوری کانر و دیوید سون (2003) و پرسشنامه دلبستگی هزن و شیور (1987) و رفتارهای پرخطر (زارعی و سلیمانیان، 1392) جمع آوری شد و از آمار رگرسیون چندگانه با روش گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
بیشترین تغییرات رفتارهای پرخطر مربوط به سبک دلبستگی ناایمن و سپس تاب آوری، دلبستگی ایمن و دلبستگی دوسوگرا، تبیین شده است. همچنین، بین رفتارهای پرخطر و سبک دلبستگی ناایمن و دوسوگرا رابطه مثبت معناداری و با سبک دلبستگی ایمن و تاب آوری، رابطه منفی معنادار به دست آمد.
با توجه به نتایج حاصله از تحقیق حاضر در خصوص قدرت پیش بینی بالای تاب آوری و سبک های دلبستگی در تغییرات رفتارهای پرخطر دختران نوجوان، پیشنهاد می شود به جهت پیشگیری از رفتارهای پرخطر در نوجوانان دختر، طرح های پژوهشی مداخله ای در خصوص آموزش تاب آوری به نوجوانان و آشنایی والدین به سبک های دلبستگی و راه های افزایش سبک های ایمن طرح ریزی و اجرا شود.