رسانه های تصویری و رفتارهای خشوآمیز در نوجوانان

استفاده بیش از حد نوجوانان از رسانه های تصویری که مملو از صحنه های خشن اند، به طور غیرمستقیم می تواند مروج خشونت در بین آنان باشد. تحقیق حاضر، به منظور بررسی تاثیر استفاده از رسانه های تصویری(تلویزیون و ماهواره) بر میزان رفتارهای خشونت آمیز در میان نوجوانان انجام شده است.
در این تحقیق با استفاده از نظریه های یادگیری اجتماعی، کاشت، استفاده و خشنودی و نیز عوامل موثر بر پذیرش پیام، چهار فرضیه را مورد آزمون قرار دادیم. این تحقیق با بهره گیری از روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه، بر روی 380 نفر از نوجوانان 12 تا 18 سال دختر و پسر مناطق 3 و 20 شهر تهران و با روش نمونه گیری خوشه ایاجرا شده است.
رفتارهای خشونت آمیز در میان نوجوانان پسر به مراتب بیشتر از دختران است. همچنین، افراد انتخابگر نسبت به برنامه های رسانه ها و نیز افرادی که تمایل بیشتری به تماشای برنامه های خشونت آمیز دارند، بیشتر مرتکب اعمال خشونت آمیز می شوند. در ضمن، میزان تماشای تلویزیون و برنامه های ماهواره، سن و ارتباط با دوستان کجرو با خشونت نوجوانان رابطه مستقیم و معنا داری داشته اند. در این تحقیق، متغیرهای وضعیت تحصیلی افراد، میزان کنترل و نظارت والدین، رابطه صمیمی بین اعضای خانواده و پایگاه اجتماعی- اقتصادی افراد با خشونت نوجوانان رابطه غیرمستقیم و البته معنا داری داشته است.
امروزه بیشترین قربانیان پیام های نامطلوب و خشونت بار رسانه های تصویری را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند. طبق بررسی صورت گرفته، خانواده می تواند نقش مهم و کارآمدی در برابر اثرات مخرب این رسانه ها ایفاء کند.