تاثیر شدت تمرینات هوازی تناوبی و تداومی بر سطوح ویسفاتین و RBP4 سرمی زنان چاق دیابتی نوع دو

فعالیت های هوازی نقش مهمی در بهبود مقاومت به انسولین در افراد چاق مبتلا به دیابت نوع دو دارد. با آن که وضعیت تمرین هوازی و به ویژه شدت آن عامل مهمی درکاهش مخاطرات بیماران دیابتی است، اما اطلاعات اندکی در این زمینه در دسترس است. لذا این پژوهش با هدف مقایسه ی دو نوع تمرین هوازی با شدت های مختلف بر سطوح ویسفاتین و RBP4 سرمی در زنان چاق دیابتی نوع دو انجام شد.
این مطالعه به روش نیمه تجربی و بر روی 24 نفر از بیماران دیابتی که فعالیت بدنی منظمی در طول هفته نداشتند، انجام شد. نمونه های مورد پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 8 نفره شامل دو گروه مداخله (گروه با تمرینات تداومی پرشدت و گروه با تمرینات تداومی کم شدت) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های مداخله تمرینات را 3 روز در هفته به مدت 16 هفته دریافت نمودند. گروه کنترل هیج مداخله ای را در این مدت دریافت نکردند.
تمرینات پرشدت تناوبی بر میزان ویسفاتین و RBP4 سرمی در افراد دیابتی نوع دو تاثیر معنی داری نداشت (0.05p>)، اما بر میزان انسولین و مقاومت به آن موثر بود (0.05>p). همچنین یافته ها نشان داد 16 هفته تمرین کم شدت تداومی بر میزان ویسفاتین، RBP4و مقدار انسولین تاثیر معنی داری ندارد (0.05p>).
فعالیت بدنی هوازی بهبود فاکتورهای خونی را برای بیماران دیابتی نوع دو در پی دارد و باعث کنترل قند خون و بهبود مقاومت به انسولین می شود. همچنین توجه به این نکته لازم است تفاوت بارزی میان شدت های مختلف تمرین هوازی دیده نشد.