رابطه بین انگیزش ورزشی و تحلیل رفتگی ورزشی در بازیکنان فوتبال حاضر در دوازدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور

هدف از این تحقیق شناسایی رابطه بین انگیزش ورزشی و تحلیل رفتگی ورزشی در بازیکنان فوتبالحاضر در دوازدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور بود. روش تحقیق توصیفی- همبستگی بود. 160 نفر از بازیکنان عضو تیم های فوتبال دانشگاه ها دو ابزار این پژوهش را تکمیل کردند: 1. پرسشنامه انگیزه ورزشی پلتیر و همکاران (SMS-1995) با 24 آیتم و در مقیاس 7 ارزشی لیکرت که شش خرده مقیاس متغیر را ارزیابی می کند؛ 2. پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشی ریدک و اسمیت (ABQ-2001) با 15 سوال و در مقیاس 5 ارزشی لیکرت، که سه خرده مقیاس متغیر را ارزیابی می کند. برای تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، و آزمون رگرسیون چندگانه در سطح معناداری α≤0.05 با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین مولفه های انگیزش درونی و تحلیل رفتگی (15/0- = r، 04/0 = P)، تنظیم یکپارچه و تحلیل رفتگی (16/0- = r، 04/0 = P)، تنظیم همانندسازی شده و تحلیل رفتگی (26/0- = r، 01/0 = P) و تنظیم درون فکنی شده و تحلیل رفتگی (28/0- = r، 01/0 = P) رابطه معکوس و معنادار و بین بی انگیزگی و تحلیل رفتگی ورزشی (60/0= r، 01/0 = P) رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که مجموعه مولفه های انگیزش ورزشی، نزدیک به 35 درصد از واریانس متغیر تحلیل رفتگی ورزشی را تبیین می کنند. براساس نتایج این تحقیق و بر طبق نظریه خودمختاری، می توان تبیین کرد که با ارضای نیازهای روان شناختی فرد، انگیزش فرد و بهزیستی روان شناختی او به حداکثر می رسد و احتمال کمتری وجود دارد که فرد دچار تحلیل رفتگی شود.