کنترل شیمیایی و مکانیکی علف های هرز سویا (Glycin max L)

اثر غلظت های مختلف دو علف کش ترفلان و پرسوئیت و وجین بر کنترل علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد سویا با اجرای آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در زمین کشاورزی روستای قراول حاجی از توابع شهرستان کلاله استان گلستان در سال 1393 بررسی شد. تیمارها شامل کاشت سویا تحت شرایط وجین، عدم وجین و کاربرد علف کش های پرسوئیت و ترفلان به صورت 100% ترفلان؛ 75% ترفلان +25% پرسوئیت؛ 50% ترفلان + 50% پرسوئیت؛ 25% ترفلان + 75% پرسوئیت؛ 100% پرسوئیت؛ 100% پرسوئیت+ 25% ترفلان؛ 25% پرسوئیت + 100% ترفلان؛ 100% پرسوئیت + 50% ترفلان و 50% پرسوئیت + 100% ترفلان بودند. تراکم هر علف هرز، تراکم کل و درصد بازدارندگی آنها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اثر کنترل شیمیایی و وجین بر کلیه صفات مورد بررسی به جز تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، محتوی کلروفیل a و کل، معنی دار بود. بیشترین میزان سطح برگ، ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، وزن خشک اندام های هوایی، تعداد دانه در بوته و وزن دانه در بوته به ترتیب در تیمار 100% پرسوئیت (238.67 سانتی متر مربع)، تیمار وجین (57.69 سانتی مترمربع)، دو تیمار وجین (33.1) و 25% پرسوئیت + 100% ترفلان (28.3)، دو تیمار وجین (163.92 گرم) و 100% پرسوئیت (163.70 گرم)، وجین (67.10 دانه در بوته) و دو تیمار وجین و 100% پرسوئیت + 50% ترفلان (10.27 گرم در بوته) مشاهده شد. بیشترین میزان عملکرد دانه، با مقدار 2383 کیلوگرم در هکتار، مربوط به تیمار وجین بود. در میان تیمارهای علف کش، بیشترین درصد کنترل علف های هرز مربوط به هر دو تیمار ترکیبی افزایشی 100% پرسوئیت + 25% ترفلان (72.86) و 50% پرسوئیت + 100% ترفلان (75.19) بودند. بر اساس نتایج حاصل، بیشترین میزان محتوی پروتئین و کلروفیل b سویا به تیمار وجین تعلق داشت. هم چنین، بیشترین و کمترین محتوی فنل کل و پروتئین از تیمار 100% ترفلان به دست آمدند. اگرچه تیمارهای افزایشی فوق، علف های هرز بیشتری را کنترل نمودند اما احتمالا اثرات بازدارندگی بر صفات اجزای عملکرد داشتند. این امر موجب کاهش عملکرد سویا نسبت به برخی تیمارهای جایگزینی و وجین شد.