بررسی ارتباط امتیاز تنوع غذایی و چاقی در بزرگسالان تهرانی: یک مطالعه مورد- شاهدی

هدف از مطالعه ی حاضر، مقایسه ی امتیاز تنوع غذایی DDS)) در میان بزرگسالان تهرانی چاق، دارای اضافه وزن و وزن طبیعی بود.
این مطالعه ی مورد-شاهدی، روی 200 مورد (100 بزرگسال چاق و 100 بزرگسال دارای اضافه وزن) و 300 شاهد (بالای 18 سال نرمال که از لحاظ وضعیت اجتماعی اقتصادی همسان سازی شده بودند) تهرانی انجام گرفت. پرسش نامه ی نیمه کمی بسامد خوراک (FFQ) 168 قلمی، پرسش نامه ی ساده ی خود ایفای فعالیت بدنی و پرسش نامه دموگرافیک توسط شرکت کنندگان پر شدند. DDS با استفاده از روش کانت و همکارانش و براساس امتیازدهی به پنج گروه هرم راهنمای غذایی وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) محاسبه شد. اندازه گیری های تن سنجی، از قبیل قد، وزن، دور کمر و دور باسن انجام شد و نمایه ی توده ی بدنی (BMI) و نسبت دور کمر به باسن (WHR) محاسبه شد.
میانگین DDS شرکت کنندگان چاق (32/1±65/5) بیشتر از شرکت کنندگان دارای اضافه وزن (23/1±23/5) و نیز شرکت کنندگان دارای اضافه وزن بیشتر از شرکت کنندگان دارای وزن طبیعی (42/1±97/4) بود (001/0P<). شانس چاقی با افزایش یک واحد از DDS افزایش یافت (74/1-22/1CI: 95%;46/1OR:) که پس از تعدیل برای سن، جنس، وضعیت تاهل، استعمال دخانیات، وضعیت اجتماعی- اقتصادی، فعالیت بدنی و انرژی دریافتی اندکی ضعیف تر شد (68/1-07/1CI: 95%;34/1OR:).
رابطه مثبت و معنی داری بین DDS و چاقی در بزرگسالان تهرانی وجود دارد. بنابراین، توصیه برای افزایش تنوع غذایی به منظور بهبود سلامت در بزرگسالان نیاز به بررسی دقیق تری دارد.