مقایسه خود دلسوزی، اجتناب شناختی و خودتنظیمی عاطفی در دانش آموزان با و بدون ناتوانی های یادگیری

: دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری تحت تاثیر عوامل مختلف روانشناسی ناشی از این اختلال قراردارند که باعث ایجاد و تداوم این اختلال می شود؛ لذا پژوهش حاضر درصدد مقایسه خود دلسوزی، اجتناب شناختی و خودتنظیمی عاطفی در دانش آموزان با و بدون ناتوانی های یادگیری است.
این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر 12-16 ساله شهرستان نورآباد (دلفان) است که در سال تحصیلی 93-94 مشغول به تحصیل بودند. آزمودنی های پژوهش، شامل 30 دانش آموز پسر 12-16 ساله، مبتلا به ناتوانی های یادگیری شهرستان نورآباد بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همچنین 30 دانش آموز عادی که به شیوه همتا سازی بر اساس سن، ترتیب تولد و وضعیت اجتماعی-اقتصادی انتخاب شدند برای جمع آوری داده ها از مقیاس خود دلسوزی، اجتناب شناختی و خودتنظیمی عاطفی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری مانوا (MANOVA) استفاده شد.
نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) نشان داد که میانگین نمرات دانش آموزان عادی در متغیر خود دلسوزی(جزمولفه انزوا) و خودتنظیمی عاطفی (جز تغیر عاطفه و خلق منفی) نسبت به دانش آموزان با ناتوانایی یادگیری به طور معنی داری بیشتر بود(001/0P<) . ولی در مولفه ویژگی مشترک انسان و پیش همانند سازی از متغیر خوددلسوزی و مولفه تغییر موقعیت از متغیر خودتنطیمی عاطفی، بین دانش آموزان دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. همچنین در متغیر اجتناب شناختی میانگین نمرات دانش آموزان عادی به طور معناداری پایین تر از کودکان با ناتوانایی یادگیری بود.
نتایج نشان داد که دانش آموزان با ناتوانایی یادگیری، به دلیل اجتناب شناختی بالا در موقعیت های بین فردی بیشتر دچار سوگیری می شوند که باعث می شود نسبت به کودکان عادی، سازگاری روانی و اجتماعی کمتری داشته باشند. همچنین به دلیل خوددلسوزی و خودتنظیمی پایین نسبت به کودکان عادی، احساس کفایت کمتری می کنند و در نتیجه دچار عواطف منفی می شوند