بررسی توان گیاه پالایی ساق ترشک و ذرت برای حذف آلاینده سولفونات آنتراکینون

آنتراکینونهای سولفوردار سنتزی ماده اولیه ساخت بسیاری از رنگهای مصنوعی هستند و میکروارگانیسمها معمولا قادر به تجزیه آنها نمیباشند، از این رو از آلاینده های مهم طبیعت به شمار میروند. به منظور مطالعه توان گیاهان در حذف سولفونات آنتراکینونها از محیط زیست، ذرت از گیاهان فاقد آنتراکینون طبیعی و ساقترشک به عنوان گیاه دارای آنتراکینون طبیعی در شرایط هیدروپونیک مورد بررسی قرار گرفتند. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. گونه های گیاهی به عنوان فاکتور اول و غلظتهای مختلف سولفونات آنتراکینون به عنوان عامل دوم در نظر گرفته شد. برای کاهش تعداد داده ها، ابتدا تجزیه به مولفه های اصلی انجام شد و مولفه هایی که بیشترین مقدار ویژه و بالاترین تاثیر بر واریانس کل و همچنین صفاتی که بیشترین ضریب را داشتند، انتخاب شدند. نتایج نشان داد که ویژگی های مربوط به اندام هوایی گیاهان به مقدار کمتری تحت تاثیر غلظتهای آلاینده قرار گرفت و سهم سیستم دفاع آنتیاکسیدانی، مقدار صدمه به لیپیدهای غشایی و مقدار تولید پراکسیدهیدروژن در ریشه ها، وزن خشک بخش هوایی و ریشه ها در واریانس کل بیشتر بود. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ذرت از توانایی کمتری برای حذف سولفونات آنتراکینون از محیط رشد برخوردار بود. سولفونات آنتراکینون باعث کاهش مقدار وزن خشک ریشه ها و بخش هوایی گیاهان شد، در حالی که مقدار فعالیت آنزیم های آنتیاکسیداسیونی کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز و مقدار مالوندیآلدئید را نسبت به شاهد افزایش داد. بیشترین مقدار فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی در گیاهان ساقترشک تیمار شده با 3 میلیمولار سولفونات آنتراکینون اندازهگیری شد.