مقایسه تاثیر تزریق اپیدورال کلسیم- نالوکسان و تزریق عضلانیGnRH در درمان کیست های تخمدانی فولیکولار در گاوهای شیری

یکی از مشکلات گاوهای شیری پرتولید عارضه کیست های تخمدانی است. هدف از این مطالعه بررسی میزان پاسخ به درمان کیست های فولیکولار تخمدانی با استفاده از کلسیم-نالوکسان در مقایسه با روش درمانی معمول تزریق عضلانی GnRH می باشد. این مطالعه در ایستگاه سوم مجتمع پرورش گاو شیری مغان در طول یک سال روی 54 راس گاو مبتلا به کیست تخمدانی فولیکولار که در فاصله 100 تا 150 روز بعد از زایمان قرار داشتند، انجام گرفت. پس از معاینات بالینی و تشخیص گاوهای مبتلا به کیست، دام ها به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول یا شاهد (5 میلی لیتر تزریق عضلانی GnRH)، گروه دوم یا تیمار 1 (تزریق نالوکسان از طریق اپیدورال 2 مرتبه به فاصله 3 روز) و گروه سوم یا تیمار 2 (تزریق کلسیم-نالوکسان از طریق اپیدورال 2 مرتبه به فاصله 3 روز و تزریق 5 میلی لیتر GnRHبه صورت عضلانی همزمان با تزریق دوم کلسیم-نالوکسان). دو هفته پس از تزریق آخر، مجددا دام ها مورد معاینه قرار گرفتند. میزان لوتئینه شدن در بین گروه اول و گروه دوم دارای اختلاف معنی دار بود به طوری که، میزان لوتئینه شدن در گروه اول بیشتر از گروه دوم بود. بین گروه اول و سوم اختلاف معنی داری از نظر لوتئینه شدن وجود نداشت. بین گروه دوم و سوم نیز اختلاف معنی داری از نظر لوتئینه شدن وجود داشت به طوری که، میزان لوتئیناسیون در گروه سوم بیشتر از گروه دوم بود. از لحاظ میزان باروری بین گروه های شاهد و تیمار 1 و تیمار 2 اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده نگردید. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که میزان لوتئینه شدن در بین گروه اول و گروه دوم معنی دار بوده به طوری که میزان لوتئینه شدن در گروه اول بیشتر بوده است در حالی که بین گروه اول و سوم اختلاف معنی داری از نظر لوتئینه شدن وجود ندارد. در بین گروه دوم و سوم نیز اختلاف معنی داری از نظر لوتئینه شدن وجود دارد به طوری که میزان لوتئیناسیون در گروه سوم بیشتر از گروه دوم بود. در مقایسه میزان باروری بین گروه های شاهد و تیمار یک و تیمار دو اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده نگردید.