مطالعه اثر تجویز خوراکی والپروات سدیم بر تغییرات الکتروکاردیوگرام در گربه

والپروئیک اسید یکی از اسیدهای چرب با خاصیت ضد تشنجی است. امروزه در انسان و حیوانات برای درمان تشنج، اختلالات دوقطبی و پیشگیری از میگرن، از فرآورده نمکی آن استفاده می شود. والپروات سدیم پتانسیل عمل های انفجاری مکرر در سلول ها را مهار می کند. از طرف دیگر نشان داده اند که والپروات در غلظت های بالا می تواند انتقال پتاسیم از غشای سلول ها را افزایش دهد و در غلظت های پایین باعث هیپرپلاریزه شدن پتانسیل های غشای سلول ها می شود. با توجه به این که تار های عضلانی قلب در سطح خود حاوی کانال های سدیمی و پتاسیمی می باشند، این احتمال وجود دارد که والپروات سدیم این کانال ها را نیز تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین در تحقیق حاضر سعی شده است، تاثیر تجویز خوراکی والپروات سدیم بر تغییرات الکتروکاردیوگرام در گربه بررسی گردد. در این مطالعه (تجربی-مداخله ای) از هشت قلاده گربه بومیمو کوتاه جنس نر که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، استفاده گردید. حیوانات به صورت خوراکی والپروات سدیم را با دز پنجاه میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت سه هفته دریافت کرده و از آن ها در زمان های صفر (قبل از تجویز دارو) و روزهای 7، 14 و 21، حین تجویز دارو الکتروکاردیوگرام در اشتقاق II اخذ شد. از روی الکتروکاردیوگرام، تعداد ضربان قلب (HR) و تغییرات امواج الکتریکی شامل پهنای موج P (PD)، دامنه موج P (PA)، فاصله بین موج P و موج R (PR int)، پهنای موج QRS (QRS D)، دامنه موج R (RA)، قطعه ST (ST seg)، فاصله بین موج Q و موج T (QT int) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تعداد ضربان قلب (HR) و دامنه موج R (RA) در روزهای 7، 14 و21 پس از تجویز دارو در مقایسه با روز صفر به ترتیب افزایش و کاهش معنی داری (05/0p<) داشتند. نتایج نشان داد که اسید والپروئیک باعث القای تاکی کاردی سینوسی در گربه می شود. از این یافته که همراه با کاهش ارتفاع موج R بود، چنین برمی آید که این دارو دارای اثرات اینوتروپ مثبت و کرونوتروپ منفی بوده و به نظر می رسد که با القا چنین فاکتورهایی مقدمه ساز اثرات پروآریتمیک در قلب گربه باشد.