توزیع بافتی آرتمیزینین در طیور گوشتی پس از تجویز دارو به صورت تک دوز و دوزهای چندگانه

آرتمیزینین معمولا برای درمان مالاریا استفاده می شود ولی به تازگی به عنوان یک ماده بالقوه برای کنترل کوکسیدیوز طیور بکار می رود.
هدف از مطالعه حاضر تعیین توزیع بافتی آرتمیزینین بدنیال مصرف خوراکی تک دوز یا چندگانه دوزهای بالای آن در جوجه های گوشتی بود.
390 جوجه گوشتی یک روز نژاد راس به دو گروه اصلی تقسیم شدند، در جوجه های گروه اول مقادیر mg 0، 1، 5، 25، 125، 250 ، 500 و 1000 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن آرتمیزینین به صورت تک دوز خوراکی در روز 44 و در گروه دوم جوجه ها مقادیر ppm 0 ، 17، 34، 68 و یا 136 آرتمیزینین از روز 8 تا 44 تجویز گردید. برای تعیین سطح آرتمیزینین در نمونه های بافتی مختلف از سامانه HPLC و برای بررسی آماری داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تکمیلی، توکی (Tukey) استفاده گردید (0.05>p).
در هر دو گروه بیشترین غلظت آرتمیزینین در کبد جوجه های گوشتی دیده شد که به صورت وابسته به دوز بود. اما، کمترین سطح آرتمیزینین در گروه دریافت کننده دوزهای چندگانه دارو در در مغز وکبد و در گروه دریافت کننده تک دوز در طحال دیده شد. غلظت آرتمیزینین در مغز بدنبال تجویز چندگانه دوز ppm 68 و در تجویز تک دوز در دوز mg/kg 125 به حالت ثابت رسیده بود و هیچ تغییری هم با افزایش دوز ایجاد نشد.
نتیجه گیری نهایی: می توان نتیجه گرفت که تجمع بافتی آرتمیزینین وابسته به زمان و دوز است. علاوه بر این، بازتوزیع، اثر اشباعی و انتخاب بافتی نیز دیده شد.