بررسی تغییرات آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیرآنزیمی بزاقی در اثر فعالیت هوازی وامانده ساز در مردان غیرورزشکار

در پژوهش حاضر اثر فعالیت هوازی حاد بر تغییرات برخی آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیرآنزیمی بزاقی در مردان غیرورزشکار بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی، 25 مرد غیرورزشکار دانشگاهی (سن 6/1±2/21 سال، وزن 1/10±62/68 کیلوگرم، چربی بدنی 9/2±75/16% و حداکثر اکسیژن مصرفی 4/2±54/37 میلی لیتر برکیلوگرم بردقیقه)، به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. نمونه های بزاقی در سه مرحله (قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از دویدن) بر روی نوارگردان، طبق آزمون بیشینه آستراند جمع آوری شد. میزان فعالیت آنزیم های پراکسیداز، کاتالاز و غلظت اسید اوریک با استفاده از روش های آزمایشگاهی اندازه گیری شد، سپس برای بررسی تغییرات به دست آمده از آزمون آماری اندازه گیری های مکرر و درصورت معنی داری برای مقایسه دو به دو مراحل اندازه گیری، از آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0p≤ استفاده گردید.
فعالیت آنزیم پراکسیداز، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت، افزایش معنی داری نسبت به قبل از فعالیت نشان داد، همچنین غلظت اسید اوریک نیز نسبت به فعالیت هوازی، افزایش معنی داری داشت، ولی مقدار فعالیت آنزیم کاتالاز نسبت به فعالیت هوازی، کاهش معنی داری نشان داد. در میزان جریان بزاقی نیز در اثر فعالیت، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
براساس نتایج این مطالعه، انجام فعالیت هوازی باعث تولید رادیکال های آزاد می شود و سیستم آنتی اکسیدانی بزاقی به عنوان واکنش بیولوژیکی بدن، برای خنثی سازی و مقابله با اثرات مخرب رادیکال های آزاد، افزایش می یابد.