نرخ شکارگری(Hippodamia variegata (Coleoptera: Coccinellidae یا تغذیه از تراکم های مختلف شته جالیز (Hemiptera: Aphididae)

نرخ شکارگری اساس هر پژوهش در برهم کنش شکار-شکارگر است و یکی از اجزای مهم در انتخاب شکارگران در کنترل بیولوژیک به شمار می رود. نرخ شکارگری کفشدوزکHippodamia variegata (Goeze) با تغذیه از تراکم های مختلف (20، 40، 60، 80 و 100) عدد از پوره های سن سوم شته پنبه Aphis gossypii Glover در شرایط آزمایشگاهی (1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ±65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) بررسی شد. نرخ خالص شکارگری (C0) با استفاده از جدول زندگی دوجنسی سنی-مرحله ی رشدی در تراکم های 20، 40، 60، 80 و 100 شته به ترتیب 50/1547، 91 /4011، 78/4450، 20/5300 و 73/5305 شته طعمه بود. میانگین نرخ های مصرف برای نر و ماده با افزایش تراکم طعمه افزایش یافت. نرخ شکارگری برای هر دو جنس نر و ماده نیز با افزایش تراکم طعمه افزایش یافت. پایین ترین و بالاترین نرخ های مصرف برای ماده ها 50/1547 و 73/5305 پوره طعمه به ترتیب در تراکم های 20 و 100 شته پنبه بود. نرخ تبدیل از جمعیت طعمه به نتاج شکارگر (Qp) با افزایش تراکم طعمه کاهش پیدا کرد. نتیجه گیری شد که افزایش تراکم پوره های سن سوم شته پنبه، تاثیرمعنی داری روی پارامترهای شکارگری H. variegata داشت.