استفاده از ستاره دریایی در باز تولید کلیه انسان. تخیل یا واقعیت؟

در دهه 1950 و 1960 میلادی با انجام اولین پیوندهای کلیه، امیدهای دانش پزشکی برای یافتن راهی مناسب جهت درمان بیماران مراحل انتهایی کلیوی و دیالیزی زنده شد. اما با توجه به اساس ایمونولوژی پیوند و استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی و عوارض جانبی آنها، بیماران با عوارض شدید و جبران ناپذیری که گاهی منجر به مرگ آنها می شد مواجه می شدند. به همین جهت، در سال های اخیر، دانش پزشکی در همگرایی با فناوری، رویکردی جدید بنام پزشکی بازآفرینشی یا بازساختی را در پیش گرفته است که البته این روش نیز به نوبه خود دارای چالش ها و پیچیدگی های خاص خود می باشد. اما با توجه به توانایی های بالقوه ترمیمی در موجودات دریایی نظیر ستاره دریایی، ممکن است بتوان بر پاره ای از چالش های موجود در این روش چیرگی یافت. نتایج حاصل از مطالعات اخیر بر روی فرآیندهای تکاملی کلیه انسان و تکامل و ترمیم در ستاره دریایی و وجود مسیرها و سایتوکین های مشترک بین این فرآیندها، خود گویای این ادعا است. این نوشتار، شواهد و مدارکی را ارائه می دهد که بیانگر عملی بودن استفاده از ستاره دریایی جهت طراحی و بازآرایی کلیه انسان است.