ارتباط روش های کمک باروری با خطر زایمان پره ترم در تولدهای تک قلویی زنده در استان تهران، ایران

زایمان پره ترم از علل عمده مرگ و میر نوزادان است و یافته های اخیر نشان می دهد که استفاده از روش های کمک باروری (ART) ممکن است به تولد نوزاد پره ترم منجر شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ART و زایمان پره ترم در تولدهای تک قلویی زنده در استان تهران انجام شد.
این مطالعه هم گروهی گذشته نگر بر روی 4704 زن باردار با زایمان تک قلویی زنده مراجعه کننده به زایشگاه های استان تهران طی 15 تا 30 تیر 1394 انجام شد. به منظور بررسی ارتباط بین زایمان پره ترم و ART از نسبت شانس خام و نسبت شانس تعدیل شده استفاده شد. همچنین ارتباط بین علت ناباروری و زایمان پره ترم در حاملگی های حاصل از ART مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و روش رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از معنی دار در نظر گرفته شد.
از 4704 زن تک قلوزا، 4367 نفر (8/92%) حاملگی خودبه خودی و 337 نفر (2/7%) حاملگی با ART داشتند. میزان زایمان پره ترم در حاملگی های حاصل از ART (1/10%) به صورت معنی داری بالاتر از حاملگی های خودبه خودی (9/4%) بود (001/0>p). همچنین میزان زایمان ابتدای ترم یا پره ترم در حاملگی های حاصل از ART (0/54%) به صورت معنی داری بالاتر از حاملگی های خودبه خودی (1/43%) بود (001/0>p). بر اساس نتایج تحلیل چندمتغیره (مدل تعدیل شده)، احتمال زایمان پره ترم و زایمان ابتدای ترم یا پره ترم در حاملگی های حاصل از ART به ترتیب 99/1 (92/2-35/1 :CI 95%) و 39/1 (74/1-11/1 :CI 95%) برابر حاملگی های خودبه خودی بود. در حاملگی های حاصل از ART، ارتباط آماری معنی داری بین علت ناباروری و زایمان پره ترم (628/0=p) و همچنین زایمان ابتدای ترم یا پره ترم (418/0=p) مشاهده نشد.
در بین تولدهای تک قلویی زنده، احتمال زایمان پره ترم و زایمان ابتدای ترم یا پره ترم بعد از تعدیل عوامل مخدوش کننده در حاملگی های حاصل از ART به ترتیب 2 و 4/1 برابر تولدهای خودبه خودی بود.