عوامل موثر بر توسعه روستایی در استان گیلان با تاکید بر نقش واحدهای تعاونی

واژه ی توسعه درمعانی خاص خود و در ترکیب با وا ژه های دیگر، حامل برخی اختلاف نظرها است ، اما درمعنای عام اگر بهبود اوضاع عمومی یک جامعه تعریف گردد، مفهومی مقبول نظریه پردازان و سیاست مداران جوامع مختلف خواهدبود. در ایران نیز پس از تاکید رهبر معظم انقلاب بر«طراحی مدل ایرانی اسلامی پیشرفت»، این مفهوم عام درمیان برنامه ریزان کلان کشور اهمیت ویژه ای یافت. توسعه روستایی به عنوان را هبردی به منظور بهبود زندگی اجتماعی و اقتصادی روستاییان، بدون شک در کشوری که حیات اجتماعی آن بر روستا و روستاییان استوار است به توسعه در سطح ملی کمک خواهد کرد. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز با تعابیری توسعه و عمران روستایی را در زمره وظایف دولت برمی شمارد. در پژوهش حاضر با هدف تعیین سهم هریک از عوامل مورد توافق توسعه روستایی، در ایجاد توسعه ی پایدار روستایی استان گیلان، داده های مربوط به 75 شاخص توسعه روستایی از آمارهای رسمی موجود استخر اجو به روش تاکسونومی عددی، ذیل شش عامل طبقه بندی و هم معیارشده، سپس سهم هر یک بوسیله تحلیل های آماری، به ترتیب: 1-منابع انسانی ،2-هزینه های زیربنایی،3- هزینه های فرهنگی اجتماعی،4- عملکرد اقتصادی،5-موقعیت و منابع طبیعی 6-مدیریت روستایی، رتبه بندی گردید. هم چنین تاثیر واحدهای تعاونی در توسعه روستایی و تغییر سهم عوامل آن، بسیار ناچیز ارزیابی شد که لزوم بازنگری در ساختار اقتصادی و مدیریت روستایی استان با توجه به نظام بهره برداری تعاونی را آشکار می سازد.