بررسی اثر باکتری های محرک رشد گیاه بر برخی صفات مرفوفیزیولوژیکی گندم نان تحت شرایط تنش خشکی انتهایی

این تحقیق جهت بررسی اثر باکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) بر برخی صفات مرفوفیزیولوژیکی گندم نان در شرایط نرمال و تنش خشکی در سال زراعی 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج اجرا شد. این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بود. کرت اصلی شامل دو سطح آبیاری کامل و تنش خشکی (قطع کامل آبیاری در مرحله گل دهی تا پایان رشد گیاه) و کرت فرعی شامل ارقام گندم نان شامل تجن و DN11 و باکتری PGPR شامل تلقیح بذر به تنهای با باکتری های Azotobacter chroococcum، Azospirillum lipoferum، Pseudomonas fluorescens ، مصرف توام باکتری (A. chroococcum A. lipoferum. fluorescens) و عدم مصرف باکتری (شاهد) بود. صفات آزمایش شامل عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، شاخص برداشت، میزان کلروفیل a، b و a بودند. با توجه به نتایج تجزیه واریانس، اثر اصلی رقم، PGPR و آبیاری بر کلیه صفات آزمایش معنی داری شد. به طورکلی، رقم DN11 از نظر کلیه صفات آزمایشی نسبت به رقم تجن برتر بود. کاربرد باکتری های PGPR به ویژه کاربرد توام در مقایسه با تیمار شاهد (عدم مصرف باکتری) توانست عملکرد دانه، بیولوژیکی و شاخص برداشت بیش تری در هر دو شرایط نرمال و تنش خشکی تولید نماید. در شرایط تنش خشکی، تیمار کاربرد توام باکتری و تیمار عدم مصرف باکتری به ترتیب دارای بیش ترین و کم ترین محتوی کلروفیل a، b و a بودند. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف باکتری به ویژه کاربرد توام باکتری های PGPR می تواند میزان تحمل گندم را نسبت به تنش خشکی افزایش دهد.