مکان یابی ایستگاه های امداد جاده ای با استفاده از مدل تلفیقی صف هایپرکیوب و الگوریتم ژنتیک (مورد مطالعه: بزرگراه تهران- قم)

تخصیص و مکان یابی ایستگاه های امداد جاده ای، به دلیل داشتن تاثیرات زیاد بر نحوه ی خدمت دهی به رخدادهای جاده ای، مورد توجه محققان زیادی قرار گرفته است. هدف اصلی این مسائل، مکان یابی بهینه ی ایستگاه های امداد جاده ای و تقسیم بندی نواحی تحت خدمت، جهت تخصیص مناسب آن ها به خدمت دهنده ها است. این مسائل معیار های عملکردی سیستم از جمله مدت زمان انتظار مشتری را بهبود داده و از طرفی اهداف سازمان خدمت دهنده را برآورده ساخته و رضایت مشتری و خدمت دهنده را در پی خواهد داشت. در این تحقیق تخصیص ایستگاه های امداد خودرو ایران در طول بزرگراه تهران-قم، با استفاده از مدل صف هایپرکیوب (یکی از معروف ترین مدل های صف در زمینه ی مکان یابی)، مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، پس از تعیین تعداد حالات سیستم، معادلات تعادلی هر حالت سیستم با استفاده از نمودارهای آهنگ تعادل استخراج شده است. سپس با استفاده از احتمالات حدی به دست آمده، معیار های عملکردی سیستم، مانند میزان بار کاری هر خدمت دهنده و مدت زمان انتظار مشتری جهت دریافت خدمت محاسبه شده است. در ادامه با طراحی و اجرای الگوریتم ژنتیک، تغییر بهینه ی قابل اجرا در عمل، در اندازه ی نواحی تخصیص داده شده به هر خدمت دهنده، با هدف کمینه کردن میزان عدم توازن بار کاری خدمت دهنده ها و مدت زمان انتظار مشتری، انجام شده است.